ပီတိရဲ႕အရသာ

bonus တဲ့ … နာမည္ေလးက စဲြေဆာင္မႈရိွတယ္။ လူတိုင္းလည္း လိုခ်င္ၾကတယ္။ Bank Account ေလးထဲမွာ လစာရဲ႕ႏွစ္ဆ ပိုေနတဲ့ ပမာဏေလးကို ေတြလိုက္ရေတာ့ အတိုင္းမသိ ဝမ္းသာသြားခဲ့တယ္။ ရမယ္လို႔ သိထားခဲ့ေပမဲ့ တကယ္ရလာေတာ့ အတိုင္းထက္အလြန္ ပါဘဲ။ အလုပ္ လုပ္လာတာၾကာၿပီ တစ္ခါမွ မရဖူးဘဲကိုး။ ကိုယ့္ရလုပ္အားနဲ႔ရထားတဲ့ အပိုဆုေၾကးေလးကို တန္ဖိုးရိွေအာင္သံုးမယ္လို႔ စဥ္းစားထားတယ္။ တေလာကဘဲ အေမက ငါးက်ပ္သား လက္ေကာက္ေလးလိုခ်င္တယ္လို႔ေတာ့ အဆိုသာ။ ဒါနဲ႔ ေရႊေစ်းကို ေမးၾကည့္ေတာ့ ငါးသိန္းေက်ာ္တဲ့။ ရထားတဲ့ bonus ေလးက မျပည့္တျပည့္မို႔ လိုတာေလးကိုစိုက္ၿပီး အေမ့ကို ကန္ေတာ့လိုက္တယ္။ အေဖကေတာ့ ေနာက္တစ္ေခါက္ေပါ့။ ေတာင္းတတ္တဲ့ ကေလးက မုန္းစားရတယ္ဆိုလားဘဲ။

ဒီမွာေနရတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ကလည္း ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ရပ္တည္ႏိုင္ဖို႔၊ ကိုယ့္ရဲ႕တိုးတက္မႈလမ္းေၾကာင္းကို ရွာဖို႔၊ မိသားစုကို ေထာက္ပ႔ံေပးႏိုင္ရမယ္ ဆိုတာေလးနဲ႔ ၾကိဳးစားျပီးေနရတာဘဲ။ မေပ်ာ္လည္းေန ေပ်ာ္လည္းေနေပါ့။ တကယ္တမ္းက်ေတာ့ ကိုယ့္မိသားစု ကိုယ့္ပတ္ဝန္က်င္ အရာအားလံုးကို စြန္႔ၿပီးလာရတာ။ ထိုက္တန္တဲ့ အက်ိဳးအျမတ္တစ္ခုေတာ့ ရိွသင့္တယ္လို႔ထင္တယ္။ ဒီမွာေနၾကတ့ဲလူေတြထဲမွာ တခ်ိဳ႕က ဘဝကိုဘယ္လိုတိုးတက္ေအာင္ ၾကိဳးစားရင္းနဲ႔ အခိ်န္ေတြကိုကုန္လြန္ၾကတယ္၊ တခ်ိဳ႕က ေပါ့ေပါ့ပါးပါး ေရလိုက္ငါးလိုက္ ရရစားစားဘဝနဲ႔ အခ်ိန္ေတြ ကုန္သြားၾကတယ္။ ကိုယ့္ရဲ႕ေရွ႕ဆက္ေရွာက္မဲ့ဘဝကို ဘယ္လိုပံုစံနဲ႔ တည္ေဆာက္မွာလည္းလို စဥ္းစားထားဖုိ႔က အေရးၾကီးတယ္လို႔ထင္မိတယ္။ ကိုယ္တိုင္လည္း တခါတေလမွာ ေရလိုက္ငါးလိုက္နဲ႔ အခိ်န္ေတြကို အက်ိဳးမရိွသံုးမိလုိုက္တယ္လို႔ ထင္တယ္။ ဒီလိုနဲ႔ လြင့္ပါးေနတဲ့စိတ္ေတြကို ထိန္းခ်ဳပ္ရင္း… ဘဝဆိုတဲ့ ခရီးၾကမ္းကို ျဖတ္သန္းရင္း… ေပ်ာ္ရႊင္ရမဲ့ ေန႔ရက္တခ်ိဳ႕ကို ေစာင့္ဆို္င္းေနပါတယ္ …

What is Marketing?

You see a gorgeous girl at a party.
You go up to her and say, 'I am very rich. Marry me!'
That's Direct Marketing

You're at a party with a bunch of friends and see a gorgeous girl.
One of your friends goes up to her and pointing at you says, 'He's very
rich. Marry him.'
That's Advertising.

You see a gorgeous girl at a party.
You go up to her and get her telephone number.
The next day you call and say, 'Hi, I'm very rich. Marry me.'
That's Telemarketing.

You're at a party and see a gorgeous girl.
You get up and straighten your tie; you walk up to her and pour her a drink.
You open the door for her, pick up her bag after she drops it, offer her a
ride, and then say, 'By the way, I'm very rich 'Will you marry me?'
That's Public Relations.

You're at a party and see a gorgeous girl.
She walks up to you and says, 'You are very rich, I want to marry you.'
That's Brand Recognition.

You see a gorgeous girl at a party.
You go up to her and say, 'I'm rich. Marry me'
She gives you a nice hard slap on your face.
That's Customer Feedback.

Hey... you guys.. Do you know how strategies need to use?

ကာရန္မဲ့ေသာ

ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့တဲ့ ဟိုရင္ခ်ိန္
ျပန္လည္သတိရ တမ္းတဆဲ …

မင္သာ ထာဝရ အနားရိွေနရင္
ေပ်ာ္ရႊင္မႈျဖင့္
ငါ့ဘဝတစ္ခု ျပည့္စံုသြားျပီ ….

စြမ္းအားေတြသာရိွမယ္ဆိုရင္
ဝင္ၾကည့္ခ်င္တယ္ မင္းရင္ဆီကို …..

Get to the Root of the Problem

Were there times when you desperately needed to make a decision but found yourself running around in circles instead? It is likely that you failed to come to a conclusion because you were cornered by your own perspective.

Here is the sharing on some of the difficulties a decision maker encounters when it comes to making tough decisions.

Lack of Clear Objectives

• Making a decision requires a clear objective.
• Until you figure out what is your true objective, perhaps you might want to revisit your decision question.
• Align your decision to your main objective.

Lack of Clear Constraints

• The focus is usually on the boundary of the constraint and not what can be done within.
• For example, when you hear words like “budget constraints”, you normally think that nothing much can be done about it.
• A good decision maker embraces constraints and works within them to create the right outcome.
• Of course, too many obstacles make it difficult to arrive at a solution.
• So it is important to identify only the key constraints in the decision process.

Lack of Clear Perspective

• The lack of fresh perspectives is one of the key hurdles that hampers decision-making.
• It is more difficult for a person to look at the situation from another angle if he has a vested interest in a decision.
• He may prefer one or two options over the other, regardless of merit.
• His rationale is formed by his experiences, expertise or assumptions, which may not be appropriate for the situation at hand.
• The inability to reframe his thoughts will lead him back to his problem.
• A good decision maker must be able to shift his focus, look at his constraints and assumptions objectively and understand the limits of his thinking.

Difficulty with Emotions

• Almost all decision-making models view emotions as a hindrance to good decisions.
• However, your intuition has been honed by years of decision-making success.
• Instead of ignoring the key element of our humanity, we should learn to use it to greater effect.

Difficulty in Selecting the right option

• Experienced decision-makers face difficulties in selecting the right option because of the possibility of a bad outcome.
• This fear paralyses the decision-maker as the outcome is being delayed waiting for the “right time” or “more information”.
• Sometimes the longer you wait, the greater the chance that circumstances have shifted out of your favor and the higher the chance of a bad outcome.
• If a decision has to be made, make it fast.

Choose the option that meets all your constraints, complements your decision objective and the amount of resources you have and holds the least or most manageable risk.


*** Extract from The Straits Times (RECRUIT), Tuesday, August 26, 2008

MPA မွသူငယ္ခ်င္းမ်ားသို႔

ဒီေန႔ MPA မွသူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ online ေရာက္လာၿပီး သူတို႔ ဘြဲ႔ႏွင္းသဘင္တက္ၿပီးေၾကာင္း၊ Dinner မွာရိုက္ထားတဲ့ ဓာတ္ပံုေတြကိုလာျပတယ္။ သူတို႔ေတြဘြဲ႔ဲြေတြယူၾကၿပီဆိုေတာ့မွ ကိုယ္လည္း အဲဒီဘြဲ႔ကို စြန္႔လြတ္ခဲ့တာကို ေနာင္တရတယ္။ ေက်ာင္းျပီးျပီးခ်င္း Thesis မလုပ္ဘဲ ဒီကိုထြက္လာခဲ့ေတာ့ ဘြဲ႔ရဖို႔က မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ထြက္လာကာစကေတာ့ ဒီကေန Thesis ေရးၿပီး supervisor ကိုလွမ္းပို႔မယ္။ လူေတြ႔ေျဖမွဘဲ ျပန္ၿပီးေျဖမယ္ေပါ့။ ဒါေပမဲ့ေလ ဒီလည္းေရာက္ေရာ အလုပ္္ထဲမွာ ေျပာင္းဆန္ေနတာနဲ႔ Thesis ေရးဖို႔ မေျပာနဲ႔ အေျခက်ေအာင္ဘဲ မနည္းၾကိဳးစားရတာ။ ဒါနဲ႔ဘဲ ဆုံုးျဖတ္ခ်က္ခ်လိုက္မိတယ္။ ကိုယ္က အဲဒီဘြဲ႔နဲ႔ လုပ္မစားဘူးဆိုတာ ေသခ်ာတာေၾကာင့္ ဘြဲ႔မယူေတာ့ဖို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္။ IT ဆိုတဲ့လမ္းေၾကာင္းၾကီးကိုေလွ်ာက္ေနတာၾကာၿပီဆိုေတာ့ လမ္းေျပာင္ျပီးမေလွ်ာက္ခ်င္ဘူး။ ဘြဲ႔ရေအာင္ထိ မလုပ္ႏိုင္ခဲ့ေပမဲ့ ၂-ႏွစ္ဆိုတဲ့ စာသင္ႏွစ္အတြင္းမွာ Public Administration အေၾကာင္းကို ေတာ္ေတာ္ေလးသိခဲ့ရတယ္။ ႏိုင္ငံေတာ္ အုပ္ခ်ဳပ္မႈပိုင္းဆိုင္ရာေတြ၊ တိုင္းျပည္တစ္ျပည္ရဲ႕ တုိးတက္မႈအတြက္ Management ပိုင္းရဲ႕ လိုအပ္ခ်က္ေတြ၊ အဖြဲ႕အစည္းေတြနဲ႔ပတ္သက္ျပီး Administration ပိုင္ေတြ၊ ကုိယ္တိုင္ ဘယ္လို စီမံခန္႔ခြဲမႈေတြ လုပ္ရမယ္ဆိုတာေတြ၊ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးပိုင္းေတြရဲ႕ ဟာကြက္ေတြ အမ်ားၾကီးသိလာခဲ့ရတယ္။ သင္ေပးတဲ့ ဆရာေတြကလည္း အေတြ႔အၾကံဳးအမ်ားဆံုးရိွတဲ့ ဆရာ၊ဆရာမေတြခ်ည္းဆိုေတာ့ အတိုင္းထက္အလြန္ ေကာင္းတာေပါ့။ အေတြ႔အၾကံဳးနည္းေသးတဲ့ ဆရာ၊ဆရာမေတြ တစ္ေယာက္မွမပါဘူး။ အားလံုးလိုလိုက ပါေမာကၡ(သို႔မဟုတ္) ေဒါက္တာ အဆင့္ေတြဆိုေတာ့ ေကာင္းတာလည္း မေျပာနဲ႔ေလ။ တက္ရတာကလညး္ ရန္ကုန္ စီးပြားေရးတကၠသိုလ္(ပင္မ) မွာဆိုေတာ့ တကၠသိုလ္ဆိုတဲ့အရသာကို အျပည့္အဝခံစားရတယ္။ အတန္္းခ်ိန္မရိွရင္ ကန္ေဘာင္ကိုသြားၿပီး မုန္႔စားလိုက္၊ စိမ္းလန္းစိုေျပသြားလိုက္၊ သစ္ပုတ္ပင္ဖက္ ဓာတ္ပံုသြားရိုက္လိုက္၊ စာၾကည္တိုက္မွာ Internet ေလးလုသံုးလိုက္နဲ႔ တကယ့္ကို မေမ့ႏိုင္စရာ ေန႔ရက္ေတြပါ။ ရန္ကုန္စီးပြားေရးတကၠသိုလ္္ (ရြာသာၾကီး) တက္ရတာနဲ႔ကေတာ့ ဆီနဲ႔ေရလို ကြာပါတယ္။ ရြာသာၾကီးမွာက ေက်ာင္းကလညး္ေဝး၊ ေျမြကလည္းေပါ၊ ရာသီဥတုကလည္းပူ၊ သစ္ပင္ရိပ္ကက်ဲက်ဲ။ ေက်ာင္းကားေတြက ခဏခဏေမွာက္၊ ဟီး ဟီး … ကိုယ့္ေက်ာင္းကို အမြန္းတင္တာပါ။ နည္းနည္းမ်ားသြားဘီထင္တယ္။ MPA မွာေတြ႔ရတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြထဲမွာ အရမ္းလူၾကီးဆန္ၿပီး စိတ္ဓာတ္ရင့္က်က္တဲ့သူေတြ ရိွသလို ကေလးအရမ္းဆန္တဲ့ လူၾကီးေတြလည္း ေတြရတယ္။ ဒါေပမဲ့ အားလံုးက Management ပိုင္းကို စိတ္ဝင္စားၾကတဲ့ သူေတြၾကည့္ပါဘဲ။ presentation ေတြရိွရင္၊ စာေမးပြဲေတြရိွရင္ အရမ္းခင္တဲ့သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္နဲ႔ သူ႔အိမ္တလွည့္ ကိုယ့္အိမ္တလွည့္ စာတူတူလုပ္ၾကတယ္။ စာေမးပြဲနီးမွ မိုးလင္းေပါက္နီးနီး စားက်က္ခဲ့ၾကတဲ့ အခ်ိန္ေတြကို သတိရတယ္။ ရုန္ကန္လႈပ္ရွားခဲ့ရတဲ့ အခ်ိန္ေတြကို ေအာက္ေမ့သတိရမိတယ္။ အခုခ်န္ထိလည္း ဘဝပင္လည္ထဲမွာ ရုန္ကန္ေနဆဲပါဘဲ။ ဒီစာေလးကိုေရးရင္း ရန္ကုန္စီးပြားေရးတကၠသိုလ္ ပါေမာကၡခ်ဳပ္ေဒါက္တာကံေဇာ္ႏွင့္တကြ စာသင္ေပးခဲ့ေသာ ဆရာ၊ဆရာမ ပါေမာကၡမ်ား၊ ဆရာ၊ဆရာမမ်ားကို ရိုေသစြာ ကန္႔ေတာ့လိုက္ပါတယ္။

P.S-သူငယ္ခ်င္းေပးတဲ့ Link ေလးပါ။ http://popularmyanmar.com/popw/?p=586

စာပန္းအိမ္မွ အမွတ္တရ ေန႔ရက္မ်ား

ျပင္ဦးလြင္မွာ အေပါမ်ားဆံုးအရာေတြက အေဆာင္ေတြလို႔လညး္ ေျပာလို႔ရတယ္။( ျပီးေတာ့ စိမ္းစိမ္းနဲ႔ အေကာင္ေတြလည္းေပါတယ္) နာမည္ၾကီးတဲ့ အေဆာင္ေတြကေတာ့ အနည္းစုေပါ့။ စိုးစံ၊ စာပန္းအိမ္ အေဆာင္ဆိုရင္ မသိတဲ့သူ ရွားပါတယ္။ ထုိႏွစ္ခုရဲ႕ ကြာျခားခ်က္ကို အနည္းငယ္ရွင္းျပပါမယ္။
စိုးစံ
အေဆာင္ပိုင္ရွင္က ဗိုလ္မွဴးေမာင္လတ္။ သူကေတာ့ သူ႔တပည့္ေတြကို စစ္တပ္စည္းကမ္းလို အုပ္ခ်ဳပ္တယ္။ အရာရာကို စစ္စည္းကမ္းလိုဘဲ အတိအက်ၾကီးလုပ္ေတာ့ တခ်ိဳ႕ကေလးေတြမေနႏိုင္ၾကေတာ့ အေဆာင္ကေန ထြက္ေျပးၾကတယ္။ စည္းကမ္းအရမ္းၾကပ္တယ္လို႔ နာမည္ၾကီးတဲ့အေဆာင္ပါ။ စည္းကမ္းၾကီးသလုိ ေအာင္ခ်က္လညး္ေကာင္းတဲ့ အေဆာင္တစ္ခုပါ။
စာပန္းအိမ္
အေဆာင္ပိုင္ရွင္က ေဒါက္တာေက်ာ္ေဇာ။ သူကေတာ့ ဆရာ၀န္ဆိုတဲ့အတိုင္း သူ႔တပည့္ေတြကို ဂရုနာနဲ႔ အုပ္ခ်ဳပ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကေလးေတြအားလံုးက ေဒါက္တာကို အရမ္းခ်စ္ၾကတယ္။ စည္းကမ္းက စိုးစံေလာက္အရမ္းၾကီးမၾကပ္ဘဲ စည္းကမ္း ရိွတဲ့အေဆာင္တစ္ခုပါ။ အစားအေသာက္နဲ႔ပတ္သက္ရင္ေတာ့ စာပန္းအိမ္က ပိုေကာင္းတယ္လို႔ အားလုံးကေျပာၾကပါတယ္။ ေအာင္ခ်က္အေနနဲ႔ကေတာ့ စိုးစံနဲ႔ အျပိဳင္အဆိုင္ပါဘဲ။ ဘာသာစံုဂုဏ္ထူး ဘယ္သူမ်ားလဲဆိုတာ ျပိဳင္ေနတဲ့ အေဆာင္ႏွစ္ခုလို႔လည္း ေျပာလိုရပါတယ္။
ဆယ္တန္းတက္မဲ့ႏွစ္မွာ အေဆာင္ေနခ်င္တဲ့ ေရာဂါေၾကာင့္ စာပန္းအိမ္တက္မယ္လို႔ ပူစာမႈနဲ႔ စာပန္းအိမ္ဆိုတဲ့ အေဆာင္ကိုေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ အမွတ္တရ ေတြထဲက အမွတ္ရစရာေန႔ရက္ေတြပါဘဲ။ အေဆာင္မွာေနခိုက္အခ်ိန္ေတြတုန္းကေတာ့ ေပ်ာ္စရာေတြ၊ အမွတ္တရေတြ ဘာမွမရိွသလိုဘဲ။ အခုခ်ိန္မွာ ျပန္ေတြးၾကည့္ရင္ အရာအားလံုးက အမွတ္တရေတအျပည့္နဲ႔ပါ။
ပထမဆံုးအေဆာင္ကို စေရာက္တဲ့ေန႔
အေဆာင္ဝင္ရမဲ့ပထမဆံုးေနမွာ အေမနဲ႔ အေဒၚေတြကလိုက္ပို႔ မႈနဲ႔ စာပန္းအိမ္(ဇီဇဝါေဆာင္)ကို ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ လိုက္ပို႔ၾကတဲ့ အေမတို႔လည္းျပန္သြားေရာ ဝမ္းနည္းတာနဲ႔ ငိုမိခဲ့တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ေရာက္ေနျပီးၾကတဲ့အေဆာင္သူတခ်ိဳ႕နဲ အေဆာင္မႈးက ဝိုင္းေမးၾကတယ္။ ဘယ္ျမိဳ႕ကလာတာလဲတဲ့။ အေဝၾကီးကလာတက္လို႔လားတဲ့။ “ဒီျမိဳကဘဲ လာတတ္တာလို႔” ေျပာလိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ အားလံုးက ေကာင္ခ်ီးေပးၾကတယ္။ အားလံုးက အေဝၾကီးက လာၾကတာ သမီးကအနီးဆံုးလူဘဲလို႔ အေဆာင္မႈကေတာ့ အားေပးပါတယ္။
အေဆာင္ရဲ႕ စာသင္ခ်ိန္ေတြက တဆိတ္မ်ားလြန္းတယ္လို႔ေျပာရမလားဘဲ။ မနက္(ရ)နာရီ ကေန ညေန (၆)နာရီအထိကို စာသင္ခ်န္ကဆက္တိုက္ ေန႔လည္ထမင္းစားခ်န္ (၁)နာရီဘဲ နားတယ္။ ထမင္းစားခ်န္တစ္နာရီအတြင္းမွာ ေရခ်ိဳးခ်င္ရင္ ေရခ်ိဳးၾကေတာ့ တခ်ိဳ႕က ေရးခ်ိဳးရင္ ထမင္းမစားရဘူး၊ ထမင္းစားရင္ေရမခ်ိဳးရဘူး။ တစ္နာရီအတြင္းမွာ စာသင္တဲ့အေဆာင္ကို လမ္ေလွ်ာက္သြားရတဲ့အသြား၊အျပန္အခ်ိန္ ဆယ္မိနစ္လည္း ပါေသးတယ္။ အဲဒီေတာ့ အခ်ိန္ကသိပ္မရဘူး။ အိေဝျဖိဳးတို႔ကေတာ့ ဘယ္ရမလဲ ႏွစ္ခုလံုးကို တစ္နာရီအတြင္းအျပီးလုပ္တယ္။ အေဆာင္မွရခဲ့တဲ့အက်င့္ေၾကာင့္ အဲ့ဒီႏွစ္ခုက အရမ္းျမန္တယ္။ အေဆာင္ေၾကာင့္ ေကာ္ဖီၾကိဳက္တတ္တဲ့ အက်င့္လည္းရခဲ့တယ္။ မေသာက္လို႔လည္းမရဘူးေလ။ စာသင္ေနတုန္း အတန္းထဲမွာ အိမ္ငိုက္လို႔ အခန္းမွာေဘးကေစာင့္ေနတဲ့ ဆရာမေလးေတြက report တင္လိုက္ရင္ ၾကိမ္လံုးစာ မိျပီသာမွတ္။ တခါတေလ အိပ္ငိုက္ရင္ သို႔မဟုတ္ ေကာ္ဖီေဖ်ာ္ေသာက္ဖို႔အခ်ိန္မရရင္ ေကာ္ဖီမစ္ထုတ္ကို ဒီအတိုင္းေမာ့ၿပီးစားလိုက္တယ္။ အနည္းဆံုး အိိပ္ငိုက္ေတာ့ေျပသြားတာဘဲ။
အေဆာင္မွာ ေန႔စဥ္တစ္ေန႔လံုးစာေတြသင္တယ္။ စာသင္ခ်ိန္မ်ားတာလည္းမေျပာနဲ႔ တစ္ဘာသာကို အနည္းဆံုးႏွစ္ေယာက္သင္ျပီး အခ်ိန္ေတြကလည္းေန႔တိုင္းလိုလိုပါတယ္။ တေနကုန္သင္တဲ့စာေတြကို ညဘက္ ထမင္းစာခ်ိန္ျပီးတာနဲ႔ study time မွာအကုန္ျပန္က်က္ရတယ္။ မက်က္ခ်င္လို႔လည္းမရဘူး ေနာက္ေန႔မွာ Tutorial ေျဖလုိ႔ မေအာင္ရင္ တစ္ဘာသာကို ၾကိမ္ဒဏ္တစ္ခ်က္။ ညေနဘက္ ေဒါက္တာေက်ာ္ေဇာ(သူက Bio သင္တယ္။ သူ႔ကို တပည့္ေတြကခ်စ္စႏိုးနဲ႔ ေဒါက္ေက်ာ္လို႔သူ႔ ေနာက္ကြယ္မွာေခၚၾကတယ္္) အခ်ိန္ၿပီးလို႔ ကေလးေတြဇတ္လမ္းစမယ္ဆိုရင္ ရင္ခုန္ရၿပီသာမွတ္။ Tutorial က်တဲ့သူေတြကို နာမည္ေခၚျပီး stage ေပၚတက္ခိုင္ျပီး ထမိန္ကို ဒူးအထက္လွန္ခိုင္တယ္။ ျပီးေတာ့ ၾကိမ္နဲ႔ အားကုန္လႊဲျပီးရိုက္ေတာ့တာဘဲ။ ရိုက္ျပီးတာနဲ႔ အရိႈးရာၾကီးက မည္းေနတာ။ ဒဏ္ေက်လိမ္းေဆး မလိမ္းဘဲထားလိုက္္ရင္ တသက္လံုးအတြက္ အမွတ္တရ အရာေလးေတြထင္သြားမယ္။ တစ္ေန႔မွာ သံုးဘာသာက်လို႔ကေတာ့ ေသျပီဆရာဘဲ။ ေနာက္ပိုင္း ေဒါက္တာလည္းမရိုက္ႏုိင္လို႔ထင္တယ္။ တစ္ဘာသာက်ရင္ ထိုင္ထတစ္ရာ လုပ္ခိုင္းတယ္။ သံုးေလးဘာသာက်လို႔ကေတာ့ အေဆာင္ေလွခါးကို ေလးဘက္ေထာက္တက္ရျပီသာမွတ္္။ ေခ်ေထာက္ေတြက ကြေနျပီး ရိုးရိုးမတက္ႏိုင္ေတာ့လို႔။
အေဆာင္မွာေနရတဲ့ ေတြ႔အၾကံဳကလည္း စံုေနတာဘဲ။ အခန္ထဲမွာ သူမ်ာပစၥည္း ယူတတ္တဲ့ တစ္ေယာက္ပါတယ္။ သူ႔ရဲ႕ျပစ္မွတ္ေတြကို အမ်ားဆံုးခံရတာ ကိုယ္ဘဲ။ အျမဲတမ္း ဟိုဟာေပ်ာက္လိုက္ ဒါေပ်ာက္လိုက္နဲ႔။ ဘယ္သူ႔လက္ခ်က္လဲဆိုတာက ေဗဒင္ေမးဖို႔မလိုဘူးေလ။ ဟီးဟီး သူဆီကေနျပန္ခိုးဖူးတဲ့ ပစၥည္းေလးေတာ့ရိွတယ္။ EVA ေလ။ ကိုယ္မွာလည္းမရိွ ျပန္ဝယ္ဖို႔ကလည္း အလြယ္တကူမရႏိုင္ေတာ့ သူမရိွတုန္းသူဆီကေန ျပန္ခိုးလုိက္တယ္။ အားလံုးေတာ့ျပန္မယူပါဘူး။ တခိ်ဳ႕တဝက္ကို သူသံုးဖို႔ထားေပးခဲ့လိုက္တယ္။ :P
တစ္ႏွစ္လံုးမွာေက်ာင္တက္ရတဲ့ေန႔ဆိုတာခပ္ရွားရွားရယ္။ ေက်ာင္ဆိုတာကဟန္ျပဘဲတက္ရတာကိုး။ ေက်ာင္တက္ရတဲ့ေန႔ဆိုသိပ္ေပ်ာ္တာ။ တစ္ေနကုန္ ေက်ာင္းမွာ အိပ္လိုက္၊ မုန္႔စားလိုက္နဲ႔ စာမသင္ရဘူး။ ေက်ာင္းကျပန္လာျပီဆိုရင္ေတာ့ အေဆာင္မွာစာသင္ခ်ိန္က ပံုမွန္အတိုင္းျပန္ျဖစ္သြားတယ္။
အေဆာင္မွာေနတဲ့ အကိ်ဳးေက်းဇူးအေနနဲ႔ လူတိုင္သိပ္ျပီးမရတဲ့ ဂုဏ္ထူးကိုရတဲ့အတြက္ အရမ္းေက်နပ္မိပါတယ္။ တစ္ႏွစ္ပတ္လံုးၾကိဳစားခဲ့ရတဲ့အတြက္ ရခဲ့တဲ့အသီးအပြင့္ေတြပါ။ အေဆာင္မွာခင္ခဲ့ရတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြအားလုံးကို သတိရမိတယ္။ အေဆာင္ျပန္လာ ျပီးကတည္းက သူတို႔လည္းသူတို႔ၿမိဳ႕ေတြကို ျပန္သြားေတာ့ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားနဲ႔ အဆက္အသြယ္ျပတ္သြားတယ္။ တခိ်ဳ႕လည္း အိမ္ေထာင္ေတြက်ေနျပီေလ။
သတိရပါတယ္သူငယ္ခ်င္းတို႔ေရ….သူငယ္ခ်င္းေတြထဲက ဒီ post ေလးဖတ္မိျပီး ဆက္သြယ္လာခဲ့ရင္ေတာ့ အတိုင္းထက္အလြန္ ဝမ္းသာမိမွာပါ…..

သီတင္းကြ်တ္ လၿပည့္ ( အဘိဓမၼာ အခါေတာ္ေန ့)

...ဆီမီးရယ္ထိန္ ၊ အိုင္မင္းေရၾကည္က .. ၊
...ၾကာငါးမည္ ငံုအာစြင့္တယ္.. ၊ ဖူးပြင့္ခ်ိန္ခါ .. ။
...အႆ၀ဏီ ယွဥ္ကာခ်ဥ္းပါလို ့.. ၊ လင္းလာတဲ့ ေငြတာရိန္ရယ္.. ၊
...ၿပာမွိန္လ်က္ ၿမဴေခ်ဆိုင္း .. ။
...ဂါရေ၀ ၊ သဒၵါေၿခြ ကန္ေတာ့ပဲြကိုလ .. ၊
...မစဲေပါင္ ကုသိုလ္ႏိႈးၾကတယ္ .. ၊ မ်ိဳးၿမန္မာတိုင္း ............ ။

သီတင္းကြ်တ္လသည္ ၿမန္မာတို ့၏ ၁၂ လရာသီတြင္ သတၱမေၿမာက္လၿဖစ္ၿပီး ၀ါတြင္းကာလ၏ ေနာက္ဆံုးလၿဖစ္ပါသည္ ။ ရာသီခြင္မွာ တူရာသီ ၿဖစ္ၿပီး အႆ၀တီ ၾကယ္ႏွင့္ လမင္းတို ့စန္းယွဥ္ကာ မြန္းတည့္ၾကသည္ ။ ရာသီပန္းမွာ ၾကာၿဖဴပန္း ( Nymphaea Lotus ) ၿဖစ္ပါသည္ ။

သီတင္းကြ်တ္လကို ေရွးၿမန္မာေက်ာက္စာမ်ား၌ `သႏ ၱဴလ´ ဟုေရးထိုးၾကသည္ ။ ခ်ိန္ခြင္ပံု ၾကယ္တာရာ နကၡတ္တို ့ စုေ၀းေသာ မိုးကာလဟု လည္းေကာင္း ၊ ေတာင္သူလယ္သမားတို ့စိုက္ပ်ိဳးထားေသာစပါးပင္မ်ား သန္စြမ္းစြာေထာင္မတ္ေသာလ ဟု လည္းေကာင္း ပညာရိွမ်ား ဖြင့္ဆိုၾကပါသည္ ။ၿမန္မာတို ့သည္ စိတ္ရင္းရိုးသားတည္ၾကည္ၾကသူမ်ား ၿဖစ္သည္ႏွင့္အညီ စစ္မွန္ေသာ ေထရ၀ါဒ ဗုဒၶသာသနာေတာ္ကို ပုဂံေခတ္ အေနာ္ရထာမင္းတရား ႏွင့္ ရွင္အရဟံ တို ့၏ ေက်းဇူးတရားေၾကာင့္ ဆည္းကပ္ကိုးကြယ္ခြင့္ ရၾကၿပန္ေသာအခါ ဗုဒၶၿမတ္စြာ ၏ အဆံုးအမ တရားေတာ္မ်ားႏွင့္လိုက္ေလ်ာညီေထြစြာ ေအးခ်မ္းေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ေကာင္းေသာ လူေနမႈ ဘ၀မ်ားၿဖင့္ ေလာကဓံတရားမ်ားကို ရင္ဆိုင္ေက်ာ္လႊားႏိုင္ေသာ ၊ ေရာင့္ရဲတင္းတိမ္တတ္ေသာ စိတ္ႏွလံုးကို ေခတ္အဆက္ဆက္ ပိုင္ဆိုင္ခဲ့ၾကသူမ်ားၿဖစ္သည္ ။

ဤစိတ္ဓာတ္မ်ား အရင္းခံၿဖင့္ ၁၂ လရာသီရိွသည့္ အနက္ လၿပည့္လကြယ္ ေန ့တိုင္းတြင္ ရတနာ သံုးပါးအား ရည္စူး၍ အလွဴအတန္းမ်ား ၊ ေကာင္းမႈ ကုသိုလ္မ်ား ၿပဳလုပ္ေလ့ရိွၾကသည္ ။
သီတင္းကြ်တ္ မီးထြန္းပြဲေတာ္သည္ ၿမန္မာတို ့၏ ၁၂ ရာသီ ပြဲေတာ္မ်ားတြင္ ထင္ရွားေသာပြဲေတာ္ တစ္ခုၿဖစ္ၿပီး ပြဲေတာ္စတင္က်င္းပခဲ့သည္ အစဥ္အလာမွာ ဘုရားရွင္ သက္ေတာ္ထင္ရွား ရွိခဲ့စဥ္ အခါကပင္ ၿဖစ္ပါသည္ ။
ဗုဒၶၿမတ္စြာဘုရားရွင္သည္ သတၱမေၿမာက္၀ါကို တာ၀တိ ံသာ နတ္ၿပည္၌ ၀ါကပ္ေတာ္မူၿပီး မယ္ေတာ္ၿဖစ္ခဲ့ဖူးေသာ သႏ ၱဳႆီတ နတ္သားအားအမႈးၿပဳ၍ စၾက၀ဠာေနရာ အႏံွ ့မွ နတ္ၿဗဟၼာ အေပါင္းတို ့အား အဘိဓမၼာ တရားေတာ္ၿမတ္ကို ေဟာၾကားေတာ္မူသည္ ။သီတင္းကြ်တ္လၿပည့္ေန ့ ေရာက္ေသာအခါ ဘုရားရွင္သည္ နတ္ၿဗဟၼာ အေပါင္းၿခံရံကာ ေရႊေစာင္းတန္း ၊ ေငြေစာင္းတန္း ၊ ပတၱၿမားေစာင္းတန္း မ်ားၿဖင့္ စီခ်ယ္ အပ္ေသာ ရတနာ ေစာင္းတန္းၿဖင့္ လူ ့ၿပည္ၿဖစ္ေသာ သကၤႆနဂိုရ္ ၿပည္သို ့ၿပန္လည္ဆင္းသက္ၾကြၿမန္းေတာ္မူသည္ ။
ထိုအခါ သမယတြင္ ၿပည္သူၿပည္သားအေပါင္းတို ့က မီးရွဴး မီးတိုင္မ်ား ၊မီးပန္းမ်ား၊ ဆီမီးမ်ား ၊ဆြမ္းပန္းေရခ်မ္း မ်ားၿဖင့္ ကပ္လွဴပူေဇာ္ၾကသည္ ။ တာ၀တိ ံသာနတ္ၿပည္ရိွ စူဠာမဏိ ေစတီေတာ္ကိုလည္း ပူေဇာ္သည့္ အထိမ္းအမွတ္ၿဖင့္ မီးပံုးမ်ားၿပဳလုပ္၍ ေကာင္းကင္သို ့လႊတ္တင္ ပူေဇာ္ၾကသည္ ။ထိုကဲ့သို ့ပူေဇာ္ၾကသည္ကို အေၾကာင္းၿပဳကာ ယေန ့ေခတ္အခါတိုင္ေအာင္ ၿမန္မာတစ္ႏိုင္ငံလံုး၌ ႏွစ္စဥ္က်င္းပၿပဳလုပ္ၿမဲ ၿဖစ္သည္ ။
ဗုဒၶ ၏ အဆံုးအမ၌ တည္ၾကေသာ ၿမန္မာတို ့သည္အသက္ဂုဏ္၀ါၾကီးသူ ၊ ၿမင့္ၿမတ္သူတို ့အေပၚတြင္ ငယ္သူ ၊နိမ့္က် သူတို ့က ရိုေသေလးစား၍ ပူေဇာ္ ကန္ေတာ့ေလ့ရိွၾကသည့္အတိုင္း ၀ါကြ်တ္ေသာ အခ်ိန္ ဤထူးၿမတ္ေသာ အခါသမယတြင္ တတ္ႏိုင္သမွ် ပူေဇာ္္ သကၠာရတို ့ၿဖင့္ သက္ၾကီး၀ါၾကီးမ်ား ၊ မိဘဆရာမ်ားကို ပူေဇာ္ကန္ေတာ့ၾက၏ ။
ထို ့အၿပင္ ဤအခ်ိန္ကာလသည္ ၿမန္မာတို ့၏ တစ္ဦးကိုတစ္ဦး ရိုေသေလးစားတတ္ေသာသေဘာ ၊မာန္မာနကုိ ႏိွမ့္ခ်တတ္ေသာ သေဘာ ၊ အၿပန္အလွန္ ေမတၱာေစတနာထားတတ္ေသာသေဘာ စသည့္ အမ်ိဳးေကာင္း သားသမီးတို ့၏ ယဥ္ေက်းသိမ္ေမြ ့ေသာ စိတ္ေနစရိုက္ ကိုေဖာ္က်ဴးၿပသေနေသာ အမ်ိဳးဂုဏ္ကို ၿမွင့္တင္ေပးေနသည့္ ရိုးရာ အစဥ္အလာ အခ်ိန္အခါ ၿဖစ္သည္ႏွင့္အညီ ကြ်န္ေတာ္၏ အစ္ကို၊အစ္မ မ်ား ညီငယ္ ညီမငယ္မ်ားအားလံုးတို ့သည္လည္း ..`ေကာင္းေသာအၾကံ ၊မွန္ေသာအက်င့္ ၊သင့္ေသာအယူ ၊ၿဖဴေသာႏွလံုး ´ တို ့ၿဖင့္ သီတင္းကြ်တ္လ မီထြန္းပြဲေတာ္ကို ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ပါ၀င္ဆင္ႏြဲ ႏိုင္ၾကပါေစ..ဟု ဆုေတာင္းဆႏၵၿပဳလိုက္္ပါသည္..။

*** အဘိဓမၼာ အခါေတာ္ေန႔ လက္ေဆာင္ေလးပို႔ေပးတဲ့ သူငယ္ခ်င္းကိုလည္း ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။

ႏႈတ္ဆက္ခ်ိန္

ကိုယ္နဲ႔ရင္းႏီွးတဲ့သူတစ္ေယာက္ ကိုယ့္ကိုခြဲသြားတဲ့အခါမွာ ရင္ထဲမွာ အတိုင္ဆမရိွ ၀မ္းနည္းမိပါတယ္... တစ္ႏွစ္ဆိုတဲ့ သံေယာဇဥ္ၾကိဳးက ေတာ္ေတာ္ေလးခိုင္ၿမဲေနၿပီေလ..

ရံုမွာ အလုပ္တူတူတြဲလုပ္တဲ့ Singaporian လုပ္ေဖာ္ကိုင္တစ္ေယာက္ရိွတယ္။ သူရဲ႕စိတ္ဓာတ္ေလးကလည္း ေတာ္ေတာ္ေကာင္တာ။ Project တစ္ခုမွာ အတူတူလုပ္ရင္း သူနဲ႔ ရင္ႏီွးမႈက ညီအမလိုျဖစ္လာတယ္။ ကိုယ္ရဲ႕ အာနည္းခ်က္၊အားသာခ်က္ေတြကိုလည္း အျမဲေထာက္ျပတယ္ေလ။ တခါတေလ ရံုဆင္ခ်ိန္မွာ ညစာသြာစားၾက၊ Gym အတူတူသြားကစားၾကနဲ႔ တကယ့္ငယ္ေပါင္းၾကီးေဖာ္ေတြလိုဘဲ။ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနတတ္တဲ့ သူ႔အက်င္းေလးကလည္း ကိုယ္စရိုက္နဲ႔ကိုက္ညီေနေတာ့ သူနဲ႔ေပါင္းျဖစ္တာ အဆန္းေတာ့မဟုတ္ပါဘူ။ သူကိုျမန္မာစကား တစ္လံုးစႏွစ္လံုးစ သင္ေပးထားေတာ့ မပီကလားေလသံနဲ႔ ေျပာတာ ရယ္ခ်င္စရာေတာ့အေကာင္းသား။ သူငယ္ခ်င္တစ္ေယာက္ကို သူျမန္မာလိုေခၚတဲ့ နာမည္က "အခ်စ္"တဲ့။ ဒါေပမဲ့ သူေခၚတာကမပီေတာ့ "အခ်ီး" "အခ်ီး" နဲ႔ ျဖစ္ေနေတာ့ ေတာ္ေတာ္ရယ္စရာေကာင္းတယ္။
သူအလုပ္ကထြက္ေတာ့မယ္လို႔ေျပာခါစကေတာ့ သိပ္ၿပီး မတုန္လႈပ္မိေသးဘူး။ တကယ္တမ္း ေနာက္ဆံုေန႔ေရာက္လာၿပီဆိုေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလး၀မ္းနည္းမိတယ္။ သူအားလုံုးကို email ပို႔ၿပီးႏႈတ္ဆက္ေတာ့ သူကို email ျပန္ပို႔ရင္း အရမ္းငိုခ်င္လာတယ္။ သူရံုးကေနထြက္သြားတဲ့အခ်ိန္ lift နားကိုလိုက္အပို႔မွာေတာ့ ဟန္မေဆာင္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ မ်က္ရည္ေတြ၀ဲလာလို႔ toilet ထဲ့သြားျပီး မ်က္ရည္ေတြကိုသုတ္လိုက္ရတယ္။ Project Manager ေတာ့လာၿပီးအားေပးတယ္။ ၿဖိဳးအဆင္ေျပလားတဲ့။ Christine ထြက္သြားၿပီဆိုေပမဲ့ သူတို႔ေတြလည္း ရိွေသးတယ္တဲ့။ အတူတူဆက္ၿပီး လုပ္သြားၾကမယ္တဲ့။

ေတြ႔ၾကံဳဆံုကြဲဘ၀ၾကီးမွာ အရာရာကိုရင္ဆိုင္တတ္ေအာင္ ၾကိဳးစားရမွာေပါ့ေလ။ လူ႔ဘ၀ဆိုတာ သံသရာရထားတစ္စင္းပါဘဲ။ လူေကာင္ေတြနဲ႔ေတြ႔တဲ့အခ်ိန္မွာ စိတ္ေပ်ာ္ရႊင္စရာေကာင္းလို မေကာင္တဲ့သူေတြနဲ႔ ေတြလာရင္လည္း စိတ္ပ်က္ေလာက္ေအာင္ ခံစားရပါတယ္။ ကိုယ္တိုင္ကလည္း လူထဲက လူတစ္ေယာက္မို႔ ခံစားမႈရသေတြ ေပါင္းစံုနဲ႔ ရပ္တည္ေနဆဲ.......

Busy as a Bee?

In today’s fast-moving business environment, how many times have you heard: “Sorry, I’m too busy!” It is a sad fact but how busy are we really? Indeed, many people put in long hours. They are certainly dedicated but how efficient are they? More often than not, people do not prioritise their activities and get overloaded with mundane details.

Here are some quick tips that will help prioritise work and which will lead to more efficiency, less stress and more accountability. In order to focus on the essential, organize your activities in four simple categories.

Urgent and important
Action is necessary because activities in this category will prove to be essential not only for the good of the business in general but will help keep deadlines.

It also improves the knock-on effect experienced by colleagues and subordinates who have a role to play in the bigger picture.

The actions under this heading are usually characterized by important deadlines and if the latter are not met, unfortunate consequences will be the result.

One example is providing an input which is vital for a major decision to be taken. This is especially true for projects where inter-dependency of team members is essential.

Not Urgent but Important

These activities are more strategic in nature, requiring more thought and possibly the involvement of subject experts.

Due process will have to take place to gain the commitment of key stakeholders.
Quality time needs to be devoted to these activities as ultimately, they will migrate to the first category.
An example is the re-engineering of a product portfolio to ensure market share growth and meeting the expectations of ever more demanding clients.

Urgent but not important

You may wish to consider delegating these activities to a competent administrator.
Make sure you choose someone who has demonstrated a punctilious attention to detail.
You will be delegating to peoples’ strengths and the probability of expediting these activities with precision will be increased.

An example of this is responding to an overdue query on a minor issue.

Not urgent and not important

These activities should be scrutinized because they will constitute the bulk of unnecessary interference that will lead to a waste of time and will make people “just busy”.

An example is shifting through all the emails that are copied “for information only”, that results in so many emails copied to so many people that create confusion as to who has to do what.

Streamlining communications so that only those who are accountable get a copy should be the rule.

In order to increase productivity, it is well worthwhile asking yourself in which category does your activity fall. Simply prioritizing activities will cut through the chaff and help you focus on what you really have to do, rather than keeping yourself busy with unnecessary clutter.

Over a period of time, things will look simpler, more focus will emerge, details will not be overlooked and teamwork will be of the essence. These will lead to increased productivity, less frustration and stress and a higher sense of achievement and pride.

*** Extract from The Straits Times (RECRUIT), Thursday, September 04, 2008

Share your Feeling ျဖစ္လာရျခင္းအေၾကာင္း

တစ္ေန႔က အစ္ကိုတစ္ေယာက္က ဖုန္းဆက္ၿပီးေမးလာတယ္။ ဟဲ နင့္ဟာက Share my Feeling မဟုတ္ဘူးလားတဲ့။ ကိုယ့္ရဲ႕ခံစားမႈေတြကို သူမ်ားကိုShareတာမဟုတ္ဘူးလားတဲ့။ ဒါနဲ႔ဘဲ မဟုတ္ဘူးဆိုတဲ့အေၾကာင္းျပန္ရွင္ျပလိုက္တယ္။ ေနာက္ထပ္သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ကလည္း ထပ္ေမးလာေတာ့ ေျဖရွင္းခ်က္ကေလးေပးဦးမွဆိုၿပီး ဒီ blog ေလးေရးျဖစ္ပါတယ္။
blog ေတြကို စၿပီးဖတ္တာက ၂၀၀၅ ခုႏွစ္ေလာက္ MCC(Myanma Computer Company)မွာအလုပ္ဝင္ေနကတည္းကဘဲ။ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက Friendster ေတြကလည္း ေခတ္စားေနတယ္ေလ။ မထင္မွတ္ဘဲ Blogger ႏွစ္ေယာက္ကုိ ေတြ႔ခဲ့တယ္။ တစ္ေယာက္က ညီလင္းဆက္ ေနာက္တစ္ေယာက္က ကိုရဲဝင့္ၿငိမ္း။ ညီလင္ဆက္နဲ႔ အရမ္းမခင္ျဖစ္ေပမဲ့ ကိုရဲနဲ႔က ေတာ္ေတာ္ေလးခင္မင္ၾကပါတယ္။ ဒါနဲ႔ဘဲ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ blog ေတြကို စၿပီးဖတ္ျဖစ္ေနတာေပါ့။ ကိုရဲ႕ႏွင့္ကံဆံုပံုမ်ား စကၤာပူကိုေရာက္ေတာ့ အလုပ္စေလွ်ာက္ ေလွ်ာက္လိုက္တဲ့အလုပ္မွာ ခ်က္ခ်င္းရတယ္။ ကိုရဲလုပ္ေနတဲ့ company ျဖစ္ေနမွန္းေနာက္မွသိရတယ္။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီလမွာဘဲ သူျမန္မာျပည္ကို မိန္းမျပန္ယူၿပီး အလုပ္လည္းေျပာင္းသြားပါေတာ့တယ္။ မိန္မလည္းယူၿပီးေရာ သူလည္းblog ေတြအေရးက်ဲသြားပါတယ္။ ဖတ္ခ်င္ပါေသးတယ္ ကိုရဲ၏အေရးအသားေတြကို။ ေနာက္ထပ္သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ျဖစ္တဲ့ ေဝၿဖိဳးထြတ္ရဲ႕ blog ကိုလည္း အျမဲလိုလိုဖတ္ျဖစ္တယ္။ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ connection အေနအထားေၾကာင့္ သူလည္း blog အေရးက်ဲသြားျပန္ပါတယ္။ စလံုကBloggerေတြကေတာ့ လက္စြမ္းျပတယ္ဗိ်ဳ႕။ စိတ္ရိွတိုင္း တစ္ပိုစ့္ၿပီး တစ္ပို႔တင္ႏိုင္ၾကတယ္။ connection ကိုစိတ္ပူစရာမလိုဘူးေလ။
ဒီလိုနဲ႔ တစ္ေန႔အလုပ္ထဲမွာ တစ္စံုတစ္ေယာက္ကို ျပင္းျပင္းပ်ပ်သတိရမိတယ္။ အလုပ္ကလည္း နည္းနည္းပါးေနေတာ့ သတိရခ်ိန္ရိွတာေပါ့ေလ။ ဒါနဲဘဲ blog တစ္ခု create လုပ္လိုက္တယ္။ ၂၀၀၇ ခုနွစ္ ႏိုဝင္ဘာလေလာက္ကေပါ့။ ကိုယ့္ရဲ႕ခံစားခ်က္ေတြကို blog မွာေရးလိုက္တယ္။ ကိုယ္ေရးထားတဲ့ ခံစားခ်က္ေတြကိုလည္း သူသိလာၿပီး သူ႔ရဲ႕ Feeling ေတြကို္္္လည္း ျပန္ျပီး Share ေစခ်င္တယ္ေလ။ ဒီလိုအေၾကာင္းနဲ႔ဘဲ Share your Feeling ဆိုတာျဖစ္လာပါေတာ့တယ္။ ေနာက္ေတာ့လည္း ကိုယ့္ Feeling ေတြလည္း မ Share ျဖစ္၊ သူ႕ Feeling ေတြလည္းကိုယ္မသိေတာ့ဘဲ blog နဲ႔ေဝသြားပါေတာ့တယ္။
ဒီလိုနဲ႕ ၂၀၀၈ခုႏွစ္ ၾသဂုတ္လ ၁၁ရက္ေန႔က ညီလင္းဆက္ဆီမွ MBS မွာ Member ဝင္ဖို႔ Invitation ေလးရလာတာနဲ႔ MBS မွာ Member ဝင္ရင္း blog ေသြးမ်ားျပန္ၾကြလာပါတယ္။ စက္တင္ဘာ ၆ရက္ေန႔ စကၤာပူမွာ Blogger မ်ာ၏ေတြ႕ဆံုပြဲးအၿပီးမွာေတာ့ blog ေရးခ်င္တဲ့စိတ္က အထြတ္အထိပ္ကို ေရာက္လာပါေတာ့တယ္။ ဒီလိုနဲ႔ဘဲ Share your Feeling ေလးျပန္အသက္ဝင္လာၿပီေလ။ စိတ္ထဲမွာရိွေနတဲ့အရာေတြကို သူငယ္ခ်င္းေတြကို ဖုန္းဆက္ၿပီးေျပာတဲ့အက်င့္ကေန blog ေလးေပၚမွာ Share တတ္တဲ့ အက်င့္ေလးျပန္လုပ္ယူေနပါတယ္။ တျခားသူရဲ႕အျမင္ေတြကိုလည္း Share ခဲ့ရင္ေတာ့ ေပ်ာ္ရႊင္မိမွာပါ......