ရည္းစားေဟာင္း

(၁) ရည္းစားေဟာင္းနဲ႔ေတြ႔ရင္ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနပါ။

(၂) အလိုက္မသိ စကားလာေျပာပါက ပါးပိတ္ရိုက္ပါ။

(၃) ျပန္ၿပီးဆက္သြယ္မယ့္ အရိပ္အေယာင္ေတြ႔ရင္ ေစ့ေစ့ၾကည့္ၿပီး
အရွက္နည္းလွခ်ည္လားဟု ပိတ္ေျပာပစ္ပါ။

(၄) ရည္းစားေဟာင္းအေၾကာင္း လာေျပာသူမ်ားရွိရင္ သူ႔ထိုက္နဲ႔သူ႔ကံပဲဟု
သနားေသာေလသံျဖင့္ေျပာပါ။

(၅) ရည္းစားေဟာင္းကို တစ္ခါတစ္ေလအိပ္မက္မက္ပါက ငါကံဆိုးလိုက္ေလျခင္းဟု ညီးတြားပါ။

(၆) ရည္းစားေဟာင္းအိမ္နားမွ မတတ္သာ၍ ျဖတ္သြားရရင္ေတာင္
ဆိုးလိုက္တဲ့လမ္းဟု သုံးခါတိတိ ေရရြတ္ပါ။

(၇) ရည္းစားေဟာင္းကို ျပန္ၿပီးစိတ္၀င္စားခ်င္လာပါက
ငါစိတ္ကစားတာေနမွာပါေလဟု ကိုယ့္ကိုယ္ကို ျပန္ဆံုးမပါ။

(၈) ရည္းစားေဟာင္းႏွင့္ သြားခဲ့ဖူးေသာေနရာမ်ားေရာက္မိ၍
သတိရခ်င္သလိုလိုျဖစ္လာပါက ၀ဋ္ေၾကြးေတြ ေျပပါေစေတာ့ဟု ထပ္ခါတလဲလဲ
ဆုေတာင္းပါ။

(၉) ရည္းစားေဟာင္းဆီမွ လက္ေဆာင္ပစၥည္းအခ်ိဳ႕ လက္ခံရရွိပါက ေၾသာ္….
တစ္ခါတစ္ေလေတာ့လည္း ရွိပါေစေတာ့ဟု စဥ္းစားၿပီး ခပ္တည္တည္လက္ခံထားလိုက္ပါ။

(၁၀) ရည္းစားေဟာင္းကို အခုထိခ်စ္ေနမိတုန္းပဲဟု ေသခ်ာသြားပါက တိန္..တိန္..
တိန္ ဟု သံုးခါေအာ္၍ ကိုယ့္ကိုယ္ကို သတ္ေသပစ္လိုက္ျခင္းသာ
အေကာင္းဆံုးျဖစ္ပါသည္။

*** My Friend send to me and just remind me:P ***

ပထမဆံုးမ်ား

ေတာင္းဆိုလာၿပီဆိုေတာ့ ေျဖရေတာ့မွာေပါ့။ ေဗဒင္ဆရာကေတာ့ေျပာတယ္ အပိ်ဳၾကီဇာတာမပါဘူးတဲ့။ အဲဒီေတာ့မပူပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ မုဆိုးဖိုနဲ႔ ညားမွာဆိုးလို႔ ျမန္ျမန္ေျဖလိုက္ပါတယ္..

ပထမဆံုး ေနခဲ့တဲ့ၿမိဳ႕ — ေမၿမိဳ႕ ဇာတိေလ..

ပထမဆံုး တက္ခဲ့ရတဲ့ေက်ာင္း — အ.လ.က (၃) ျပင္ဦးလြင္။

ပထမဆံုး အတန္း — သူငယ္တန္းဟုတ္ဘူးလား

ပထမဆံုး သူငယ္ခ်င္း၊ ပထမဆံုး ရတဲ့ ေက်ာင္းသူငယ္ခ်င္း — ေက်ာ္ေနဇင္ဦး၊ ငယ္ငယ္ေလးကတည္းက ခင္တာ။ မူၾကိဳလည္းတူတူတက္ခဲ့တာ။ ဒါေပမဲ့ၾကီလာေတာ့ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္က မေခၚၾကေတာ့ဘူး။ ဘာျဖစ္သြားလည္းဆိုတာ ကိုယ့္ကိုကိုယ္လည္းမသိဘူး။

ပထမဆံုး ဖတ္ဖူးတဲ့စာအုပ္ — ဖတ္ဖူးတာေတာ့အမ်ားၾကီးဘဲ။ မွတ္မိေတာ့ဘူး။

ပထမဆံုး အလြတ္ရတဲ့ ေက်ာင္းစာ — က၊ ခ၊ ဂ ဘဲျဖစ္မွာေပါ့။

ပထမဆံုး အ႐ိုက္ခံရျခင္း — ငယ္ငယ္ကေတာ့သိပ္အရိုက္မခံရဘူ။ အခုခ်ိန္ထိမွတ္မိေနတဲ့ ရိုက္ခံရတာေတာ့ရိွတယ္။ ဆယ္တန္တုန္းက စာပန္အိမ္ေဘာ္တာမွာ Tutorial ေျဖတုန္ကႏွစ္ဘာသာက်လုိ႔ ေဒါက္တာေက်ာ္ေဇာက Stage စင္ေပၚမွာ ထမိန္လွန္ခိုင္းၿပီး ေျခသလံုးကို ႏွစ္ခ်က္ခ်တာ။ ရိုက္ခံျပီးျပီးခ်င္ဘဲ အရႈိးရာၾကီးႏွစ္ေၾကာင္း မည္းေနတာဘဲ။ အတန္းထဲးမွာ ကုိယ္ကို ၾကည့္ၾကည့္ေနတဲ့ေကာင္ေလးကလည္းရိွေနေတာ့ ပိုရွက္တာေပါ..ဟီး ဟီး.. ေနာက္ပိုင္းေတာ့မရွက္ေတာ့ပါဘူး..ေနာက္ပိုင္း ေဒါက္တာလည္းမရိုက္ႏိုင္ေတာ့လုိ႔ထင္တယ္ တစ္ဘာသာက်ရင္ထိုင္ထ တစ္ရာ အတန္းေရွ႕မွာလုပ္ရတာ..သံုးဘာသာက်တဲ့ေန႔ကေတာ့ ေသၿပီဆရာဘဲ။ ေျခေထာက္ေတြကြေနၿပီး အေဆာင္ေလွခါးေပၚလည္း မတက္ႏိုင္ေတာ့ဘူး...တစ္ႏွစ္လံုးဆို တစ္ေထာင္မကေလာက္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ဒီကိုယ္လံုးျဖစ္လာတာေပါ့.. :P

ပထမဆံုး ရတဲ့ဆု — တစ္ခါမွမရဘူးဖူး။ အလည္အလတ္တန္းမွာဘဲေနတာဆိုေတာ့။

ပထမဆံုး သြားဖူးတဲ့ခရီး — ငယ္ငယ္တုန္းက အဘိုးအဘြားေတြေနတဲ့ ရြာကိုသြာလည္တယ္။

ပထမဆံုး စီးဖူးတဲ့ကား — ခရီးသြားတဲ့ express ကားျဖစ္မယ္ထင္တယ္။

ပထမဆံုး ဆုိတဲ့သီခ်င္း — မူႀကိဳမွာဆိုတဲ့ သီခ်င္းေတြျဖစ္မွာေပါ့။

ပထမဆံုး ေရးတဲ့ကဗ်ာ — ကဗ်ာနာမည္က “ေဝးကြာျခင္ = ကြာေဝျခင္း” တဲ့.. ဘေလာ့မွာတင္ထားၿပီးသားေလ။ ရင္ထဲမွာ format ရိုက္လို႔မရတဲ့ကဗ်ာေလးေပါ့။

ပထမဆံုး ေရးခဲ့ေသာ ရည္းစားစာ — ရည္းစားစာကေတာ့အမ်ားၾကီးေရးခဲ့ဘူးတယ္။ ဘယ္စာကပထမျဖစ္မလဲမသိေတာ့ဘူး။

ပထမဆံုး ရည္းစားထားခဲ့ဖူးေသာႏွစ္ — ၁၀တန္းေအာင္ၿပီး တစ္ႏွစ္။ အေျဖလည္းေပးၿပီးေရာ သူနဲ႔လည္းေဝးသြားေရာ။ သူနဲ႔ျပတ္သြားေတာ့ ရည္းစားစာေတြ အကုန္ျပန္ေတာင္းၿပီး ေရထဲေမ်ာလိုက္တာ မရိွေတာ့ဘူ။

ပထမဆံုး ခ်စ္သူ — သူေပါ့။ အခုခိ်န္ထိမွတ္မိတာက ကိုယ့္ကိုမွမရရင္ မိန္းမ မယူေတာ့ဘူးတဲ့..ဟုတ္မဟုတ္ဆိုတာ ေစာင့္ၾကည့္ေနပါတယ္။

ပထမဆံုး ၀ယ္ဖူးတဲ့ စာအုပ္ — ေဖျမင့္ရဲ႕ စိတ္၏စြမ္းအားသတၱိမ်ား။

ပထမဆံုး ၀ယ္တဲ့သီခ်င္းေခြ — မွတ္မိသေလာက္ေျပာရရင္ ကိုယ္တိုင္မဝယ္ဖူးဘူး။ အမ်ားအားျဖင့္ Internet က downlod လုပ္တယ္။ email ကေန အျမဲပို႔ေပးေနတဲ့ သူငယ္ခ်င္းကလည္း ရိွေနေတာ့။ သူက ကိုယ္ၾကိဳက္တာေတြကိုဘဲ ပို႔ေပးတာကိုး။ အခုေတာ့ အဆက္အသြယ္ျပတ္သြားၿပီ။

ပထမဆံုး တကၠသုိလ္ေရာက္တဲ့ေန႔ — ၂၀၀၁ စက္တင္ဘာလမွာ ရန္ကုန္စီးပြားေရးတကၠသိုလ္စတက္ခဲ့တယ္။ ေန႔ေတာ့မသိေတာ့ဘူး။ ပထမဆုံးေန႔က တစ္ေယာက္တည္းေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ေလးေပါ့။ မၾကာပါဘူး သူငယ္ခ်င္းေျခာက္ေယာက္ေပါင္းမိသြားၿပီး ေလာင္စိန္လုပ္ေတာ့တာဘဲ။ စီပြားေရးတကၠသိုလ္ဆိုတာကလည္ သိတဲ့အတိုင္ဘဲ ေယာက်ၤားေလးဆိုတာအရွာသာ။ မိန္မလွကႊၽန္းကိုး..:P ေယာက်ၤားေလးတစ္ေယာက္တည္းလာၿပီဆိုရင္ ေလာင္ၿပီသာမွတ္။ Eco majar ကေျခာက္ေယာက္အဖြဲ႔ဆို မသိတဲ့သူ ရွားတယ္။ အရင္အခ်ိန္ေတြကိုသတိရပါတယ္ သူငယ္ခ်င္းတို႔ေရ။

ပထမဆံုး ရဖူးတဲ့လက္ေဆာင္ — ဝက္ဝံအ႐ုပ္အၾကီၾကီးဘဲ။ သူလက္ေဆာင္ေပးတာ။ မွတ္မိေသးတယ္ မန္ေလးကေန ရန္ကုန္ကိုလာတဲ့ ရထားေပၚမွာ အရုပ္ၾကီတစ္ရုပ္နဲ႔ ကို႔ရိုကားရား။ အခုေတာ့ကေလးေတြလက္ခ်က္မိသြားၿပီထင္တယ္။

ပထမဆံုး အလုပ္ — MCC(MICT Park) ထဲမွာ SA(System Analyst)စလုပ္ခဲ့တယ္။ လစာေတြအမ်ားၾကီးဘဲ..:P ေျပာင္ျပန္...

ပထမဆံုး တစ္ေယာက္ထဲခရီးသြားျခင္း — ရန္ကုန္ကေန ေမၿမိဳ႕ကိုျပန္တုန္းက။ ညဘက္ကားစီးရတာကိုၾကိဳက္တယ္။

ပထမဆံုး ေသာက္ဖူးတဲ့ေဆးလိပ္၊ ပထမဆံုး ေသာက္ဖူးတဲ့အရက္ — ေဆးလိပ္ေကာ အရက္ေကာ မေသာက္တတ္ဘူး။ အဲ ဘီယာေတာ့ ေသာက္ဖူးတယ္။သၾကၤန္လည္တုန္းက ဦေလးက ေသာက္ဖူးေအာင္ေသာက္ၾကည့္ပါလာလိုေျပာလို႔ တစ္ငံုေသာက္ဖူးတယ္။ တေလာက ရံုကတစ္ေယာက္ထြက္ေတာ့ ညစာသြားစားၾကတာ ဘီယာအတင္းတိုက္လို႔ တစ္ငံုေတာ့ေသာက္လိုက္တယ္။ ႏွစ္ငံုရိွသြားၿပီ.. ဟီး..ဟီး..

ပထမဆံုး တက္ဖူးေသာ ေဆး႐ံု — ၂၀၀၂ ခုႏွစ္က ေအာင္ရတနာေဆးရံုမွာ Typhoid ျဖစ္လို႔။ ခုႏွစ္ရက္ေလာက္ ဘာမွမစားလိုက္တာ နဲနဲေတာ့ပိန္သြားတယ္။

ပထမဆံုး ဘေလာ့ပို႔စ္ — You Know..?

ပထမဆံုး ခင္တဲ့ ဘေလာဂ့္မိတ္ေဆြ — ညီလင္ဆက္။ ဘေလာ့ဘယ္လိုျဖစ္လာတယ္ဆိုတာကိုေရးေတာ့မွ အက်ယ္တဝင္႔ေရးေတာ့မယ္။

ပထမဆုံး ကုိယ္ရွာတဲ့ပုိက္ဆံကုိယ္သံုးျခင္း — SA လုပ္လို႔ရတဲ့ ပထမဆံုးလခကို အေဖနဲ႔အေမကို ကန္ေတာ့တယ္။

ပထမဆံုး အၾကိမ္ ရန္ၿဖစ္ၿခင္း — ရန္ေတာ့မျဖစ္ဖူးဘူထင္တယ္။ ဒါေပမဲ့ အရမ္းရင္းႏီွးတဲ့သူဆိုရင္ေတာ့ စိတ္ေကာက္တယ္။ စိတ္ေကာက္တာကလည္း လူေရြးေသးတယ္။

ပထမဆုံး အၾကိမ္ ထီေပါက္ျခင္း (ခ်ဲထီ) — တခါမွမေပါက္ဖူးေသးဘူး။ ေလာင္ကစားနဲ႔အၾကိဳးမေပးဘူ။ မွတ္မိေသးတယ္ သူငယ္ခ်င္ေတြနဲ႔ Sein John Island သြားတုန္းက ဖဲရိုတ္ၾကတာ ထံုးစံအတိုင္း ရႈံးတာဘဲ။ ပြဲမၿပီးခင္ဝင္အိပ္လိုက္လို႔ ပါသြားတာေလးကုန္မသြားဘူး ေတာ္ေသးလို႔။

ပထမဆံုး ရင္ခုန္ဖူးျခင္း — တစ္ခုခုကို ခိုးလုပ္တိုင္း အၿမဲလိုလိုခုန္ပါတယ္။ ဘယ္အၾကိမ္စခုန္ခဲ့လည္းေတာ့မမွိေတာ့ဘူး။

ပထမဆံုး တီးဖူးတဲ့ဂစ္တာ — ဂစ္တာ မတီးတတ္ဘူး။ တီတတ္တဲ့သူကိုၾကိဳက္တယ္။

ပထမဆံုး ေရာက္ခဲ့ေသာ ႏိုင္ငံရပ္ျခား — အခုေရာက္ေနတဲ့ စကၤာပူေပါ့။

အတၱကို အေရာင္တင္ၾကသူမ်ား

လူအေၾကာင္းေပါင္းၾကည့္မွသိတဲ့။ သိပ္မွန္တဲ့စကားတခြန္းပါဘဲ။ အမွတ္မထင္ေတြ႔ခဲ့ၾကၿပီး အရမ္းခင္သြားတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြရိွသလို ေပါင္းလာတာၾကာၿပီးမွ မိတ္ပ်က္သြားတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြလည္းရိွပါတယ္။ ပိုက္ဆံေၾကာင့္မိတ္ပ်က္သြားတဲ့ သူငယ္ခ်င္းသံုးေယာက္ရိွသြားျပီ။ လူဆိုတာလည္းအခက္သား ေငြမ်က္ႏွာတစ္ခုကိုၾကည့္မိၿပီဆိုရင္ သူငယ္ခ်င္း မိတ္ေဆြဆိုတာ မရိွေတာ့ဘူး။ ေငြေၾကးေနာက္ကြယ္မွာ ဆံုးရႈံးသြားတဲ့အရာေတြကို သူတို႔ မျမင္လိုက္ၾကဘူး။ ငါဆိုတဲ့အတၱကို အေရာင္ေတာက္လာေအာင္ ၾကိဳးစားၾကရင္း အခ်ိန္ေတြကုန္သြားၾကတယ္။ တစ္ေယာက္ခ်င္းဆီေပၚမွာရတဲ့ ခံစားမႈေတြကေတာ့ မတူညီဘူး။ သူတို႔ေတြနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ကိုယ့္ကိုကိုယ္ေတာ့ ျပန္သံုးသပ္မိတယ္။ ငါသူတို႔ေတြနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ဘယ္လိုသင္ခန္းစာရလဲ ဆိုၿပီးေပါ့။ အတတ္ႏိုင္ဆံုး ကိုယ့္စိတ္ကို ေျဖသိမ့္ႏိုင္ေအာင္ဘဲ ၾကိဳးစားရမယ္။ ငါးရာနဲ႔တန္ဖိုးျဖတ္တဲ့သူက ငါးရာတန္သူငယ္ခ်င္း၊ ငါးဆယ္နဲ႔တန္ဖိုးၿဖတ္တဲ့သူက ငါးဆယ္တန္သူငယ္ခ်င္းေပါ့။ ကိုယ့္တန္ဖိုးကို ကိုယ္တိုင္ သတ္မွတ္လိုက္ၾကတယ္လို႔ ယူဆပါတယ္။ အေတြ႔အၾကံဳမ်ိဳးစံုေပးတဲ့အတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။
ဒီအခ်ိန္မွာ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ျပန္စဥ္းစာမိတာက သူတို႔ေနရာမွာငါဆိုရင္ေကာ အဲဒီလိုလုပ္မွာလား????

၀မ္းနည္းမိတဲ့ေန႔

ဒီေန႔ စိတ္ထဲမွာအရမ္း၀မ္းနည္းလာတာေၾကာင့္ ငိုမိတယ္။ စိတ္ညစ္လာရင္ ကမ္းစပ္တစ္ခုခုကို သြာၿပီထိုင္ခ်င္တာကလည္း အက်င့္တစ္ခုျဖစ္ေနျပီ။ ဒါနဲ႔ အိမ္နဲ႔ နီးနီနာနား ဘယ္နားကို သြားထိုင္ရမလဲ စဥ္းစာလိုက္ေတာ့ ေနရာတစ္ခုကို စဥ္းစားမိတာနဲ႔ ခ်က္ခ်င္းထြက္လာခဲ့တယ္။
အဲဒီေနရာေလးက စလံုးမွာ အရင္တခိ်န္က အရမ္းစည္ကားတဲ့ေနရာေလးလို႔ သူတို႔ႏိုင္ငံသားေတြကေျပာတယ္။ wedding လိုမ်ိဳး အထိမ္းအမွတ္ပြဲတစ္ခုခုလုပ္ရင္ အဲဒီေနရာေလးကိုအျမဲသြားၾကတယ္တဲ့။ ႏွစ္ေတြၾကာလာၿပီး အခုေတာ့ ဘယ္သူမွ မသြားၾကေတာ့ဘူးလို႔ေျပာတယ္။ ေရကန္ထဲမွာ ၾကာပန္းေတြလညး္ရိွတယ္။ သစ္သားတံတားေလးလည္းရိွတယ္။ မရိတ္တာၾကာလို႔ရွည္ေနတဲ့ျမက္ေတြလည္းရိွတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေအးခ်မ္တဲ့ေနရာေလးပါဘဲ။ ဒီမွာေရာက္ေနတဲ့သူေတြလည္း အဲဒီေနရာေလးကို ေရာက္ဖူးၾကမွာပါ။ သတိမထားျဖစ္ၾကရင္ေတာ့ မသိဘူး။
ေရကန္ေလးေဘးမွာထိုင္ၿပီေတာ့ စိတ္လိုလက္ရေတြးလိုက္ မ်က္ရည္က်လိုက္ေပါ့။ မိုကလည္းဖြဲဖြဲေလးရြာေနေသတယ္။ စိတ္ညစ္ေနတဲ့အခ်ိန္တိုင္း ဖုန္းေခၚေနၾက သူငယ္ခ်င္းေလးကို စကားေျပာလိုက္ေသးတယ္။ ေက်းဇူးပါသူငယ္ခ်င္း။
တစ္နာရီေလာက္ၾကာေတာ့ ေရျပင္ကိုလေရာင္ေလးလႊမ္းမိုလာတယ္။ေအာ္.. ဒီေန႔ ေတာ္သလင္းလျပည့္ေနကိုး။ လွ်ပ္စစ္မီေရာင္ေတြကို လေရာင္ကမလႊမ္ႏိုင္ေပမဲ့ လေရာင္ကလည္း သူအလွနဲ႔သူ ထိန္လင္းစြာေတာက္ပေနပါတယ္။ ဒီကိုေရာက္ေနတာ တစ္ႏွစ္ေက်ာ္ၿပီျဖစ္ေပမဲ့ လေရာင္ကိုအခုေလာက္ၾကာၾကာမခံစာဘူးေသးဖူး။ လေရာင္ေအာက္မွာလမ္းေလွ်ာက္ရတဲ့ အရသာကို အရမ္းၾကိဳက္တယ္။ လေရာင္ေအာက္မွာလမ္းေလွ်ာက္ေနရင္း စိတ္ထဲမွာၾကည္ႏူးလာတယ္။ ေအာ္.. ထိခိုက္ခံစာလြယ္လြနး္တဲ့ ငါ့စိတ္ပါလား…

သစ္ပင္,သစ္ရြက္,ေလေျပ

Mail ထဲကိုေရာက္လာတဲ့ အေၾကာင္းအရာေလးပါ.. အရမ္းၾကိဳက္လြန္းလို႔ ျပန္တင္လိုက္ပါတယ္..

သစ္ပင္

ကြ်န္ေတာ့္ကို သစ္ပင္လို႔ ေခၚၾကတဲ့အေၾကာင္းက ကြ်န္ေတာ္က ပန္းခ်ီဆဲြတာကို
၀ါသနာပါတယ္။ က်ြန္ေတာ့္ အၾကိဳက္ဆံုးက သစ္ပင္ေတြ ဆဲြရတာကိုပဲ။ ၾကာလာေတာ့
ကြ်န္ေတာ္ရဲ့ ပန္းခ်ီကားေအာက္မွာ သစ္ပင္ေလးတစ္ပင္က ကြ်န္ေတာ္ထိုးေနက်
ဆိုင္း(Sign) အစား ၀င္ေရာက္လာခဲ့တယ္။ ေက်ာင္းတုန္းက ကြ်န္ေတာ္
ရည္းစားအမ်ားၾကီး ထားခဲ့့ဖူးတယ္။ ရည္းစားေတြ အမ်ားၾကီးထဲက ကြ်န္ေတာ္
အရမ္းခ်စ္တဲ့ ေကာင္မေလး တစ္ေယာက္ရွိတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူ႔ကို
ကြ်န္ေတာ္ခ်စ္ေၾကာင္း ဖြင့္မေျပာျဖစ္ခဲ့ဘူး။ သူမ မွာ တစ္ဖက္သားကို
ဆဲြေဆာင္နိုင္တဲ့ လွပတဲ့ရုပ္ရည္ ကိုယ္လံုးမရွိဘူး။ သာမန္မိန္းကေလးထဲက
တကယ့္သာမန္တဲ့ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ပါ။

ကြ်န္ေတာ္ သူမကို ခ်စ္တယ္...
တကယ့္ကိုခ်စ္တယ္...
သူမရဲ့ ရိုးသားမႈကို ခ်စ္တယ္..
သူမရဲ့ ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ အျပဳအမူ၊ သူမရဲ့ အားနည္းခ်က္၊ သူမရဲ့
အားငယ္မႈေတြကို ခ်စ္တယ္။ ကြ်န္ေတာ္ အေပ်ာ္သေဘာနဲ႔ သူ႔ကိုခ်စ္တယ္၊
ကြ်န္ေတာ့္အတြက္ မထူးျခားတဲ့ သူမက ကြ်န္ေတာ္နဲ႔ မထိုက္တန္ဘူးလို႔
ထင္မွာစိုးလို႔ ကြ်န္ေတာ္ သူမကို ဖြင့္မေျပာခဲ့့တာပါ။
ခ်စ္ခဲ့ၾကျပီးရင္လည္း ေနာက္ဆံုး ခဲြခြာရမွာစိုးလို႔၊ ခ်စ္ခဲ့ၾကျပီးရင္
ပတ္၀န္းက်င္က လူေတြ သူမကို ထိခိုက္ေအာင္ေျပာမွာ ေၾကာက္လို႔၊ တစ္ေန႔
သူမကို ကြ်န္ေတာ္ လံုး၀ပိုင္ဆိုင္ရမယ္လို႔ ကိုယ့္ကိုကိုယ္
ယံုၾကည္ထားမိျပီး တစ္ျခားေကာင္မေလးေတြနဲ႔ တဲြခ်င္ေသးလို႔ သူမကို
ကြ်န္ေတာ္ ဖြင့္မေျပာေသးတာလည္းပါတယ္။

ကြ်န္ေတာ္ တစ္ျခားေကာင္မေလးနဲ႔ တဲြေနတာကိုၾကည့္ျပီး သူမ ကြ်န္ေတာ္ေဘးမွာ
သူငယ္ခ်င္းလို႔ (၃)နွစ္အတူရွိ ေနခဲ့တယ္။ (၃)နွစ္္လံုးလံုး
သူမခံစားခဲ့ရတယ္။ ခံစားေနတာေတြကို ကြ်န္ေတာ္ မသိေအာင္ သရုပ္ေဆာင္ေကာင္း
တစ္ေယာက္ျဖစ္ဖို႔ သူမၾကိဳးစားခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ က်ြန္ေတာ္က ပါးနပ္တဲ့
ဒါရိုက္တာတစ္ေယာက္ပဲေလ.. တစ္ခါက ကြ်န္ေတာ္႔ေကာင္မေလးနဲ႔
ေက်ာင္းအေဆာင္ေဘးမွာ ခ်ိန္းေတြ႔ျပီး နမ္းေနၾကတာကို သူမနဲ႔
ပက္ပင္းတိုးမိတယ္။ သူမက ဟန္ေဆာင္ရယ္ရင္း go on ဆိုျပီး ထြက္ေျပးသြားတယ္။
ေနာက္တစ္ေန႔မွာ သူမရဲ႔ မို႔ေမာက္ေနတဲ့ မ်က္လံုးဟာ ညတုန္းက
ဘယ္ေလာက္ခံစားျပီး ငိုထားရတယ္ ဆိုတာကို သက္ေသျပေနပါတယ္။


ကြ်န္ေတာ္လည္း ဘာေၾကာင့္ မ်က္လံုးမို႔ေနတာလည္းဆိုတာကို
မသိက်ဳိးကြ်ံျပဳျပီး မေမးတဲ့အျပင္ သူမကို ေလွာင္ရီေနမိတယ္။
ေက်ာင္းဆင္းလို႔ လူေတြအားလံုးျပန္ၾကေတာ့မွ သူမ စာသင္ခန္းထဲမွာ
ခိုးငိုေနတာကို ေဘာလံုးက်င့္ရင္း ပစၥည္းတစ္ခု ေမ့က်န္လို႔ ျပန္လာယူတဲ့
ကြ်န္ေတာ္ စာသင္ခန္း အျပင္ဖက္မွာ သူမငိုေနတာကို တစ္နာရီနီးနီး
ရပ္ၾကည့္ေနတယ္ဆိုတာကို သူမ မသိခဲ့ဘူး။ ကြ်န္ေတာ္ရဲ႕ နံပတ္(၄)ေယာက္ေျမာက္
ေကာင္မေလးက သူမကို မလိုလားမနွစ္ျမိဳ႔ခဲ့ဘူး။ တစ္ခါက သူတို႔နွစ္ေယာက္
အၾကီးအက်ယ္ စကားမ်ားၾကတယ္။ သူမရဲ႔သိမ့္ေမြ႔တဲ့ စရုိက္က လူေတြကို
ရန္မလုပ္တတ္ဘူးဆိုတာ ကြ်န္ေတာ္သိတယ္။ ဒါေပမဲ့
ကြ်န္ေတာ့္ေကာင္မေလးဖက္ကေနျပီး သူမကို ေဟာက္လိုက္မိတယ္။ မ်က္ရည္ေတြက်ရင္း
သူမကြ်န္ေတာ္ကို ေၾကာင္ၾကည့္ေနတယ္။ သူမရဲ႔ မ်က္ရည္ကို လ်စ္လ်ဴ႐ႈရင္း
ကြ်န္ေတာ့္ေကာင္းမေလးလက္ကို ဆဲြျပီး စာသင္ခန္းျပင္ ဖက္ထြက္သြားလိုက္တယ္။
ေနာက္ရက္ေတြမွာ သူမက ဘာမွမျဖစ္ခဲ့တဲ့ပံုစံနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္နဲ႔
စရင္းေနာက္ရင္း အရင္လိုပဲ ရွိေနခဲ့တယ္။ သူမ ဘယ္ေလာက္ ခံစားရမယ္ဆိုတာ
ကြ်န္ေတာ္နားလည္တယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြ်န္ေတာ္ ပုိခံစားရတယ္ဆိုတာကို သူမ
မသိခဲ့ပါဘူး။

ကြ်န္ေတာ္(၅)ေယာက္ေျမာက္ ေကာင္မေလးနဲ႔ လမ္းခဲြေတာ့ သူမကိုေခၚျပီး
စိတ္ေျပလက္ေပ်ာက္ ထြက္လည္ၾကတယ္။ "ငါ နင့္ကို ေျပာစရာရွိတယ္"ဆိုေတာ့..
အေတာ္ပဲ ငါလည္း နင့္ကို ေျပာစရာရွိတယ္လို႔ သူမက ဆိုတယ္။

"ငါ သူနဲ႔ လမ္းခဲြလိုက္ျပီ"
"ငါ သူ႔ကို အေျဖေပးလိုက္ျပီ"
"သူ"ဆိုတာ ဘယ္သူလည္းဆိုတာ ကြ်န္ေတာ္သိလိုက္ပါတယ္။ အဲဒီေကာင္ေလး သူမကို
ခ်စ္ခြင့္ပန္ထားတာ ေတာ္ေတာ္ၾကာေနပါျပီ။ သန္မာဖ်တ္လတ္ျပီး သြက္လက္သြက္လက္
ခ်စ္စရာ့ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ပါ။ သူမကို အသဲအသန္ ပိုးပန္းခဲ့ပါတယ္။
ကြ်န္ေတာ္ခံစားသြားရတယ္ဆိုတာ သူမ မသိေအာင္ဟန္ေဆာင္ရင္း၊ ၾကားရတာ
၀မ္းသာေၾကာင္း ေျပာလိုက္တယ္။ အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ ဟန္ေဆာင္မႈကို
ဆက္မထိန္းနိုင္ေတာ့ဘူး။ ရင္မွာနာက်င္ေနတာေတြ ရင္၀မွာ တစ္ခုခုနဲ႔
လာဖိထားသလို ခံစားရတယ္။ အသက္႐ွဳ မ၀ေတာ့ဘူး။ တအားေအာ္ဖို႔ ၾကိဳးစားတာ
အသံေတြက လည္ေခ်ာင္း၀မွာ ထစ္ဆို႔ေနခဲ့တယ္။

ကြ်န္ေတာ္ငိုမိတယ္...ခ်ံဳးပဲြခ် ငိုမိတယ္.....
သူမ ခ်ဳံးပဲြခ်ငိုတာကို အၾကိမ္ေပါင္းမနည္း ကြ်န္ေတာ္ ၾကည့္ခဲ့ဖူးပါတယ္။
စာေမးပဲြေတြျပီးလို႔ ေက်ာင္းပိတ္ေတာ့မဲ့ ေနာက္ဆံုးတစ္ရက္မွာ
ကြ်န္ေတာ့္ဖုန္းထဲမွာ message ေလး တစ္ေစာင္ရွိ ေနတာကို သတိထားမိတယ္။
ရက္စဲြကိုၾကည့္ေတာ့ လြန္ခဲ့တဲ့(၁၀)ရက္က ကြ်န္ေတာ္ခ်ံဳးပဲြခ်ငိုခဲ့တဲ့
ရက္ေလးပါ။ ဖြင့္ၾကည့္ဖို႔ ကြ်န္ေတာ္ေမ့ေနခဲ့တာပါ...

"သစ္ရြက္ေလးေၾကြတာ ေလရဲ႔ ေခၚေဆာင္မႈေၾကာင့္လား သစ္ပင္က ေနခြင့္ မေပးလို႔လား"

သစ္ရြက္

ေက်ာင္းတုန္းက သစ္ရြက္ေလးေတြ စုေဆာင္းတာကို ၀ါသနာပါခဲ့တယ္။
ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ သစ္ရြက္ေလးေတြဟာ နွစ္ရွည္လၾကာ မွီခိုခဲ့တဲ့ သစ္ပင္ကို
ခဲြထြက္ရဲတဲ့ သတၲိရွိလို႔ပဲ။ ေက်ာင္းတုန္းက ကြ်န္မနဲ႔ အရမ္းခင္တဲ့
ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ ရွိခဲ့တယ္။ သမီးရည္းစားလို႔မဟုတ္ဘဲ
တကယ့္သူငယ္ခ်င္းေကာင္း တစ္ေယာက္လို ခင္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ သူပထမ
ရည္းစားရေတာ့ ကြ်န္မမွာ မရွိအပ္တဲ့ သ၀န္တိုမႈ၊ ရင္ထဲက နာက်င္မႈေတြ
ခံစားခဲ့ရတယ္။ (၂)လေလာက္ေနျပီး သူတို႔ျပတ္သြားေတာ့ ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြ
သူမသိေအာင္ ကြ်န္မ ထိန္းခ်ဳပ္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ ေနာက္တစ္လအၾကာမွာ သူ
ဒုတိယေျမာက္ရည္းစား ရသြားျပန္တယ္။

ကြ်န္မသူ႔ကို ခ်စ္တယ္...
သူလည္း ကြ်န္မကို ခ်စ္တယ္ဆိုတာ ကြ်န္မသိတယ္...
ဒါေပမဲ့....သူဘာလို႔ ကြ်န္မကို ဖြင့္မေျပာေသးတာလဲ....
နွစ္ေယာက္စလံုးခ်စ္ေနလ်က္နဲ႔ သူဘာလို႔ မတုန္မလႈပ္လဲ....
သူရည္းစားတစ္ေယာက္ ေျပာင္းတိုင္း ကြ်န္မရင္တစ္ခါနာရတယ္...ခံစားရတယ္....
တစ္ခါခါ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ျပန္သံသယျဖစ္မိတယ္။ ကြ်န္မကပဲ သူ႔ကို တစ္ဖက္သတ္
ခ်စ္ေနမိတာလား..
ကြ်န္မကို မခ်စ္ဘူး ဆိုရင္လည္း ဘာလို႔ ကြ်န္မအေပၚ သေဘာေကာင္းေနတာလဲ...
သူသေဘာေကာင္းတာေတြဟာ ရိုးရိုးသူငယ္ခ်င္း ထက္ေတာင္ လြန္ေနျပီ...
လူတစ္ေယာက္ကို ခ်စ္ရတာ ခံစားရလြန္းပါတယ္...
သူရဲ့အၾကိဳက္ေတြ အက်င့္ေတြ ကြ်န္မအေပၚဆက္ဆံမႈေတြ ကြ်န္မ ေကာင္းေကာင္း
နားလည္နိုင္ခဲ့ေပမဲ့ မိန္းကေလးကပဲ အရင္စ ဖြင့္ေျပာရမလား ဆိုတာကုိ ကြ်န္မ
မခန္႔မွန္းတတ္ခဲ့ဘူး။

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ေလ.... သူဖြင့္ေျပာလာမဲ့ရက္ကို ေမွ်ာ္ရင္း ကြ်န္မသူ
့ေဘးမွာပဲ ရွိေနခ်င္ခဲ့တယ္။ သူ႔ကိုပဲ ဂရုစိုက္ခ်င္တယ္ ခ်စ္ခ်င္တယ္။ ညည
သူ႔ဖုန္းသူ႔ message ကို ေမွ်ာ္ေနရသလိုေပါ့။ သူဘယ္ေလာက္ပဲ အလုပ္ေတြ႐ွဳပ္
မအားတဲ့ၾကားက ကြ်န္မအတြက္ေတာ့ အခ်ိန္တစ္ခ်ိန္ သူခ်န္ထားတတ္ေသးတယ္ဆိုတာ
ကြ်န္မသိေနတယ္ေလ...

ဒီလိုနဲ႔ေစာင့္စားရင္း (၃)နွစ္လံုးလံုး သူ႔ေဘးမွာ ကြ်န္မရွိေနခဲ့တယ္။
ေစာင့္ေမွ်ာ္ရတာဟာ ပင္ပန္းလြန္းပါတယ္။ လက္လႊတ္ခ်င္ေပမဲ့လည္း
ေရာက္ရွိလာမဲ့ ရက္ကို ၾကိဳေတြးျပီး ၾကည္နူးရင္း
ဆက္ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနခ်င္တယ္။ ဒီလိုပင္ပန္းျခင္း၊ နာက်င္ျခင္း၊
ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္း၊ ေတြေ၀ျခင္းေတြဟာ (၃)နွစ္လံုးလံုး ကြ်န္မနဲ႔အတူ
ရွိေနခဲ့တယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ေနာက္ဆံုးစာေမးပဲြ ေျဖဖို႔ နီးလာေတာ့ တျခားအခန္းက
ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ ကြ်န္မကို အသဲအသန္ပိုးပန္းတယ္။ စစခ်င္းမွာ ကြ်န္မ
ျငင္းဆန္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေကာင္ေလးဟာ ကြ်န္မ နွလံုးသားရဲ႔ ေနရာ
တစ္စိတ္တစ္ေဒသကို တေျဖးေျဖး စိုးမိုးလာခဲ့တယ္။

ေကာင္ေလးဟာ ေႏြးေထြးတဲ့ ေလလိုပါပဲ...
ကြ်န္မရဲ႔ နွလံုးသားသစ္ရြက္ကို လႈပ္ခါေအာင္ တိုက္ခိုက္နိုင္စြမ္းတယ္...
ေနာက္ေတာ့ ကြ်န္မရဲ႔ နွလံုးသားတစ္ေနရာစာ မကေတာ့ပါဘူး ကြ်န္မရဲ႔
နာက်င္ျခင္း၊ ေစာင့္စားျခင္းေတြနဲ႔ ျပည့္နက္ေနတဲ့ နွလံုးသား
သစ္ရြက္ေလးကို ေလနဲ႔အတူ ေပ်ာ္ရႊင္မဲ့ေနရာကို ေကာင္ေလး
ေခၚေဆာင္သြားနိုင္လိမ့္မယ္လို့ ကြ်န္မယံုၾကည္လိုက္မိတယ္။ သစ္ရြက္ေလး
သစ္ပင္္ေပၚက ေၾကြက်သြားခဲ့ပါျပီ။ သစ္ပင္ကေတာ့ျပံဳးေနတယ္ ေနခဲ့ပါလို႔လဲ
မတားခဲ့ပါဘူး။

"သစ္ရြက္ေလးေၾကြတာ ေလရဲ႔ ေခၚေဆာင္မႈေၾကာင့္လား သစ္ပင္က ေနခြင့္မေပးလို႔လား"

ေလေျပ

ကြ်န္ေတာ္ခ်စ္တဲ့ ေကာင္မေလးကို ခ်စ္စနိုးနဲ႔ သစ္ရြက္လို႔ေခၚခဲ့တယ္။ သူမက
သူခ်စ္တဲ့ သစ္ပင္တစ္ပင္မွာ ခံစားခ်က္ေတြ ဖံုးကြယ္ရင္း မွီခိုျပီးေနတယ္။
ကြ်န္ေတာ္ ေလလုပ္ရေတာ့မယ္။ သစ္ရြက္ေလး ေပ်ာ္ရႊင္ေအာင္
ကူညီေစာင့္ေရွာက္ေပးတဲ့ ေလလုပ္ရေတာ့မယ္။ ကြ်န္ေတာ္ သူမကို စျပီး
သတိထားမိတဲ့ အခ်ိန္ဟာ ကြ်န္ေတာ္ ဒီေက်ာင္းေျပာင္းလာျပီး တစ္လအၾကာမွာပါ။
ေသးငယ္တဲ့ သူမရဲ့ ကိုယ္လံုးနဲ႔ ေဘာလံုးကြင္းေဘးမွာ ထိုင္ရင္း
မ်က္စိတစ္စံုဟာ ေဘာလံုးက်င့္ေနတဲ့ ေကာင္းေလးတစ္ေယာက္ကို
စူးစိုက္ၾကည့္ေနတတ္တယ္။ သူမတစ္ေယာက္ထဲပဲျဖစ္ျဖစ္
သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ပဲျဖစ္ျဖစ္ သူမအဲဒီေနရာေလးမွာ ထိုင္ျပီး ေငးၾကည့္ေနတတ္တာ
အားကစား အခ်ိန္တိုင္းပဲ။ ေကာင္ေလးက တစ္ျခားေကာင္မေလးေတြနဲ႔ ရယ္ေမာေနရင္
သူမရဲ့မ်က္လံုးအိမ္မွာ မ်က္ရည္စေတြနဲ႔... ေကာင္ေလး သူမဖက္
လွည့္လာျပီဆိုရင္ သူမရဲ႔ မ်က္လံုးအိမ္မွာ အျပံဳးစေတြနဲ႔... သူမ
အဲဒီေကာင္ေလးကို အျမဲ ေစာင့္ၾကည့္ေနတတ္သလိုပဲ၊ သူမကို အျမဲေစာင့္ၾကည့္ရမ
ဲ့အလုပ္ဟာ ကြ်န္ေတာ့္အတြက္ အက်င့္တစ္ခုလို ျဖစ္လာခဲ့တယ္။

တစ္ေန႔ေတာ့ ထိုင္ေနက်ေနရာေလးမွာ သူမကိုမေတြ႔လို႔ ကြ်န္ေတာ့္စိတ္ထဲမွာ
စိုးရိမ္မႈေတ ြ၀င္ေရာက္လာတယ္။ ဘယ္လို စိုးရိမ္မႈမ်ဳိးလည္းဆိုတာ ကြ်န္ေတာ္
ေျပာမျပတတ္ဘူး။ ေဘာလံုးကြင္းထဲမွာ သူမ အျမဲေစာင့္ၾကည့္ေနတဲ့ ေကာင္ေလးလည္း
ရွိမေနလို႔ ကြ်န္ေတာ္ စိတ္မခ်တာနဲ႔ သူမရဲ့ စာသင္ခန္းဖက္ကို
ေျပးလာခဲ့မိတယ္။ အထဲကိုၾကည့္လုိက္တဲ့ အခ်ိန္မွာ ေကာင္ေလးရဲ႔ ဆူပူသံ၊
သူမရဲ႔ ရွဴိက္သံ ေကာင္ေလးရဲ႔ ထြက္ခြာသံကို ၾကားျမင္ခဲ့ရတယ္။
ေနာက္ရက္ေတြမွာ သူမဟာ အရင္ကလိုပဲ ေဘာလံုးကြင္းေဘးမွာ ေကာင္ေလးကို
ေငးေနျပန္တယ္။

ကြ်န္ေတာ္ သ႔ူေဘးကို ေလ်ာက္သြားျပီး ျပံဳးျပလိုက္တယ္။ ေနာက္
စာရြက္တစ္ရြက္ ကမ္းေပးလိုက္တယ္။ သူမက အံၾသတဲ့ပံုစံနဲ႔ ကြ်န္ေတာ့္ကို
ၾကည့္တယ္။ ေနာက္ျပံဳးျပီး စာရြက္ကို ယူလိုက္တယ္။ ေနာက္တစ္ေန႔မွာ
စာရြက္ေခါက္ေလးကို ကိုင္လို႔ ကြ်န္ေတာ္နား သူမေရာက္လာတယ္။

"သစ္ရြက္ရဲ႕စိတ္ဟာ ေလးနက္ခိုင္ျမဲလြန္းတယ္။ ေလတိုက္တိုင္း မပါနိုင္ဘူး"
"သစ္ရြက္ရဲ႔ စိတ္ဟာ ေလးနက္ခိုင္ျမဲတာ မဟုတ္ဘူး ... သစ္ရြက္က သစ္ပင္ကို
မခဲြနိုင္တာပါ"
အဲဒီလို သူမနဲ႔ စာအေပးအယူလုပ္ျပီး ေနာက္ပိုင္း သူမတစ္ျဖည္းျဖည္း
ကြ်န္ေတာ္ကို စကား ျပန္ေျပာလာတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ေပးတဲ့ လက္ေဆာင္ေတြကို
လက္ခံတတ္လာတယ္။ ဖုန္းေခၚရင္လည္း ျပန္ေျပာတတ္လာတယ္။ သူမ ကြ်န္ေတာ့္ကို
မခ်စ္နိုင္ဘူးဆိုတာ ကြ်န္ေတာ္သိတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူမ ကြ်န္ေတာ့္ကို
ခ်စ္လာနိုင္တဲ့အထိ ကြ်န္ေတာ္ ဇဲြလံုလရွိခဲ့တယ္။

သူမနဲ႔ သိခဲ့တဲ့ (၄)လအတြင္း ကြ်န္ေတာ္႔ခ်စ္ေၾကာင္းေတြ ဖြင့္ေျပာခဲ့တာ
အၾကိမ္ေပါင္း မေရမတြက္နိုင္ခဲ့ဘူး။ ကြ်န္ေတာ္ဖြင့္ေျပာတိုင္း သူမ
စကားလွမ္းေၾကာင္း လဲႊပစ္တတ္တယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြ်န္ေတာ္ လက္မလႊတ္ေသးပါဘူး။
ကြ်န္ေတာ ္သူမကို အရမ္းခ်စ္ေနမိျပီေလ.. ခ်စ္မိရင္ ပိုင္ဆိုင္ခ်င္လာတယ္..
သူမရဲ့ အခ်စ္ကို ရေအာင္ယူမယ္လို႔ ဆံုးျဖတ္ထားလိုက္မိတယ္။ သူမ မခ်စ္မွန္း
သိလွ်က္နဲ႔ သူမအေျဖေပးလာမဲ့ ရက္ကို ေစာင့္စားရင္း ကြ်န္ေတာ္သူ႔ေဘးမွာ
ရွိေနခဲ့တယ္။

"ဘာလုပ္ေနတာလဲဟင္...ကြ်န္ေတာ္ေျပာတာေတြ ၾကားလား.. ဘာလို႔ ကြ်န္ေတာ္ကို
စကားျပန္မေျပာတာလဲ.. ေမးတာလဲ ေျဖအုန္းေလ"

"ကြ်န္မ ေခါင္းျငိမ့္ေနတယ္"
"ဟင္"
ကြ်န္ေတာ္နား ကြ်န္ေတာ္ မယံုၾကည္နိုင္ေလာက္ေအာင္ပဲ...
"ကြ်န္မေခါင္းျငိမ့္ေနပါတယ္" သူမ ျပန္ေအာ္ပါတယ္...
ကြ်န္ေတာ္ ဖုန္းကို ပစ္ခ်လိုက္တယ္။ အေပၚအကၤ်ီကို ေကာက္စြပ္ျပီး
သူမအိမ္ဖက္ ဆိုင္ကယ္ အျပင္း ေမာင္းထြက္ခဲ့တယ္။ အိမ္ေရွ႔ဘဲလ္ကို
နိုက္လိုက္ျပီး သူမ ထြက္လာခ်ိန္မွာေတာ့ သူမကို တင္းတင္းေလး
ဖက္ထားလိုက္မိတယ္။

"သစ္ရြက္ေလးေၾကြတာ ေလရဲ့ ေခၚေဆာင္မႈေၾကာင့္လား သစ္ပင္က ေနခြင့္မေပးလို႔လား"

ေ၀းကြာျခင္း=ကြာေ၀းျခင္း

ေ၀ကြာျခင္းဟာ
အခ်စ္ကိုေသြးေအးသြားေစသတဲ့လား..
ငါဟာမင္းရဲ႕ ဖေယာင္းရုပ္တစ္ရုပ္ေလ..
မင္းရဲ႕အခ်စ္မီးနဲ႔ ေတြလိုက္ရင္..
အရည္ေပ်ာ္သြားတယ္ဆိုတာ
မင္းမသိတာလား ...
မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနတာလား ...
မင္းကေတာ့မသိဘူး..
ငါကေတာ့ ..
မင္းအသံကိုၾကာတို္င္း ရင္ခုန္ေနွဆဲပါ..
ရွတတ မ်က္၀န္တစ္စံုကို
တမ္းတေနဆဲပါ..
ဒါေပမဲ့ေလ..
ငါ့မွာ အခ်စ္နဲ႔ညီမွ်တဲ့ မာနတစ္ခုက ရိွေနျပန္တယ္..


ရန္ကုန္စီးပြားေရးတကၠသိုလ္မွာ အမွတ္တရကဗ်ာစာအုပ္ထုတ္ၾကတုန္းက ထည့္လိုက္တဲ့ ကဗ်ာေလးပါ။ ၂၀၀၁ ခုႏွစ္ေလာက္ကတည္းက ေရးထားျဖစ္တဲ့ကဗ်ာေလးပါ။ ခံစားခ်က္ေတြ ျပင္ပ်ေနတဲ့ အခိ်န္တုန္းကေပါ့။ အဲဒီတုန္းက ကဗ်ာေတြအမ်ားၾကီးေရးျဖစ္တယ္။ ဒါေပမဲ့ Hard-disk ေလး format ရိုက္လိုက္ေတာ့ အားလံုးေျပာင္သြားတယ္။ ဒီတစ္ပုဒ္ပဲ ရင္ထဲမွာ format ရိုက္လို႔မရဘဲ က်န္ခဲ့တဲ့ ကဗ်ာေလးပါ။ သူငယ္ခ်င္းေတြကေတာ့ေျပာၾကတယ္။ တစ္ပုဒ္တည္း ထည့္လိုက္ေပမဲ့ အရမ္းေကာင္းတယ္တဲ့။ ေကာင္းမွာေပါ့ ရင္တြင္ျဖစ္ စစ္စစ္ေလးကိုး။ ဒီကဗ်ာေလးကို ျပန္ေရးေနရင္း MPA က သူငယ္ခ်င္းေတြကို သတိရပါတယ္။

ေယာက်ၤားေလးေတြရဲ႕အခ်စ္

MBS မွာတင္ထားတဲ့ post ေလးပါ..စုစုစည္းစည္းေလးျဖစ္သြားေအာင္ဒီမွာျပန္တင္ထားလိုက္တာ...
အရမ္းခင္တဲ့သူငယ္္ခ်င္းတစ္ေယာက္ရိွတယ္..အစစအရာရာ ဆိုးတိုင္ပင္ေကာင္းတိုင္ပင္ေပါ့.. တစ္ေန႔ေတာ့သူ႔မွာခ်စ္သူရသြားတယ္..
သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ဘယ္လိုေတြ႔ျပီးခ်စ္သြားတယ္ဆိုတာေတာ့မသိလိုက္ဘူး..
အခိ်န္တိုေလးအတြင္းမွာ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ သိပ္ခ်စ္သြားၾကတယ္..
သူငယ္ခ်င္းကေျပာတယ္သူ႔ေကာင္မေလးကို အရမ္းခ်စ္တာတဲ့…
ဘယ္လိုျဖစ္ျပီး..အဲေလာက္သိပ္ခ်စ္သြားလဲဆိုတာ သူလည္းမသိဘူူးတဲ့…
ဒီလိုနဲ႔စလံုးမွာေနတဲ႔ အတြဲးေတြရဲ႕ထံုးစံအတိုင္သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ living together ေနလိုက္ၾကတယ္ေပ့ါ(အားလံုးကိုမဆိုလိုပါ)
သူငယ္္္ခ်င္းကိုတိုက္တြန္းပါတယ္..ေကာင္မေလးကုိတရား၀င္ယူုဖို႔အတြက္ေပါ့..
ဒါေပမ့ဲ သူကပဲတရား၀င္မယူခ်င္တာလား..
ဘယ္လိုအေၾကာင္းအရာေၾကာင့္တရား၀င္မယူူၾကတာလဲေတာ့မသိဘူး ႏွစ္ဦးသေဘာတူဘဲတူတူေနလိုက္ၾကျပီးတရား၀င္မယူျဖစ္ၾကဘူး..အတူေနတာၾကာလာေတာ့ သူတို႔မွာျပႆနာေလးေတြရိွပံုရတယ္..
အခိ်န္ၾကာလာတာႏွင့္အမွ်သူတို႔မွာအခ်စ္ေတြေရာ႔လာတယ္… ေကာင္ေလးကေကာင္မေလးကိုသိပ္စိတ္မ၀င္စားတဲ့ပံုစံမ်ိဴးေတြျဖစ္လာတယ္..
လအနည္းငယ္ၾကာျပီးေနာက္…
သူတို႔ေနတဲ့အိမ္မွာအိမ္ရွင္နဲ႔ျပႆနာအနည္းငယ္ျဖစ္ျပီးေတာ႔အဲဒီအိမ္ကေနေၿပာင္းဖို႔လုပ္တယ္..
အိမ္ရွာဖို႔အတြက္အခိ်န္သိပ္မရတာေၾကာင့္လား..တူတူမေနခ်င္ၾကေတာ႔တာေၾကာင့္လာ..
ဘာေၾကာင့္လည္းေတာ့မသိဘူးသူတို႔ႏွစ္ေယာက္ခြဲေနလိုက္ၾကတယ္..
ေကာင္မေလးကျမန္မာျပည္ျပန္ဖို႔လုပ္ေနတယ္..ဒီမွာအလုပ္မလုပ္ခ်င္ေတာ႔လို႔တဲ့..
တစ္ေန႔ေတာ့ သူငယ္ခ်င္းကို ေကာင္မေလးအေၾကာင္းေမးေတာ့ သူမသိဘူးတဲ့..
သူအေျဖကိုၾကာေတာ့ အရမ္းစိတ္တိုသြားတယ္..သူကိုေျပာလိုက္တယ္..
ဘာလို႔နင္မသိရတာလဲလို႔..တကယ္ဆိုရင္အဲဒီအေၾကာင္းအရာကိုသိရမွာေပါလို႔..
သူေျပာတဲ့အေၾကာင္းအရာေတြက ေကာင္မေလးန႔ဲပတ္သက္ျပီးသိပ္စိတ္မ၀င္စားတဲ့ပံုစံနဲ..
ေကာင္ေလးရဲ႕စကားအရေကာင္မေလးနဲ႔ကြဲသြားလို႔လည္းသူဘာမွျဖစ္မသြားေတာ့ဘူူးတဲ့..
သူကိုေျပာလိုက္တယ္..နင္နဲ႔ပတ္သက္ျပီး ငါေေတာ္ေတာ္တရားရတယ္လို႔…
စဥ္စားၾကည္႔ေပးပါဦး…သူတို႔ႏွစ္ေယာက္သိပ္ခ်စ္ၾကတယ္ဆို..
ခုခ်ိန္မွာသူတို႔အခ်စ္ေတြကဘယ္ေရာက္သြားလဲ..
အခိိ်န္တိုေလးအတြင္းမွာအခ်စ္ကျပက္ပ်ယ္သြားတာလား…
ဘယ္အရာကိုသူတို႔ ခ်စ္ခဲ့ၾကတာလဲ..
အခုခ်ိန္မွာနစ္နာမယ္ဆို ေကာင္မေလးဘက္ကၾကည္းဘဲ..ေကာင္ေလးဘက္ကနစ္နာဖို႔မရိွဘူးေလ..
ေကာင္ေလးေတြရဲ႕အခ်စ္ကဘာလဲ…
ေယာက်ၤားေလးေတြရဲ႕အခ်စ္က အဲဒီလိုဘဲအခ်ိန္ႏွင့္အမွ်ေျပာင္းလဲသြားၾကတာလား…
ၾကာလာရင္ရိုးသြားတာလား… ေကာင္မေလးကိုတန္ဖိုးမထားေတာ့တာလား…

So called Professionals

1) Project Manager is a Person who thinks nine women can deliver a baby in One month.

2) Developer is a Person who thinks it will take 18 months to deliver a Baby.

3) Onsite Coordinator is one who thinks single woman can deliver nine babies in one month.

4) Client is the one who doesn't know why he wants a baby.

5) Marketing Manager is a person who thinks he can deliver a baby even if no man and woman are available.

6) Resource Optimization Team thinks they don't need a man or woman; they'll produce a child with zero resources.

7) Documentation Team thinks they don't care whether the child is delivered, they'll just document 9 months.

8) Quality Auditor is the person who is never happy with the PROCESS to Produce a baby.

9) Tester is a person who always tells his wife that this is not the Right baby.